Vorige week kreeg ik een boek van Hans Aarsman in handen waarin hij beschrijft hoe hij naar foto’s kijkt, met name nieuwsfoto’s. Een bijzonder boek. Aarsman heeft een heel opmerkelijke manier van kijken naar nieuwsfoto’s. Onderstaande foto met het verhaal erbij greep mij behoorlijk aan. Een Chinese jongen, Fu Xuepeng, raakte acht jaar geleden verlamd door een motorongeluk waardoor hij niet meer zelfstandig kon ademen. Hij moest het ziekenhuis uit, want hij was uitbehandeld. Alleen met een handpomp kon Fu in leven worden gehouden. Dat deden zijn ouders, met hun handen knepen ze de lucht naar de longen van hun zoon. Knijpen en loslaten, knijpen en loslaten, jarenlang, dag én nacht, om beurten, hun handen vergroeiden ervan. Omdat dit zo vermoeiend was, monteerde men een langere slang aan het pompje, zodat het een voetpomp werd. Dat maakte het pompen wat lichter.
Een smid in het Chinese dorp maakte voor de ouders een provisorische machine die lucht kon pompen. Dan hoefden de ouders het niet te doen. Maar als de stroom zou uitvallen, zou Fu binnen 3 minuten dood zijn. Daarom waakten de ouders ‘s nachts om beurten en overdag bleven ze met de hand pompen vanwege de hoge energierekening. Aarsman legt in zijn boek haarfijn uit waar je op moet letten bij deze foto, de gemorste olie, de simpele constructie enz. Gelukkig zijn de ouders nu van hun slavenarbeid verlost. Deze foto kwam in de krant en vanuit heel China werd geld gestort. Hiermee konden de ouders hun schulden aflossen die ze hadden gemaakt voor medische hulp en een fabrikant beloofde gratis een ademhalingsmachine te leveren die nog acht uur op een accu kan werken, mocht de stroom uitvallen. Kunnen de ouders eindelijk weer samen naar bed. Het boek van Hans Aarsman heet ‘Wat jij niet ziet’.
recent commentaar