Hoe ziet een advocaat eruit zonder toga? Saai, dat wil zeggen, als het een man is, donkerblauw pak, zeker geen trendy model, al helemaal geen rooie of gele bril op de neus, ondefinieerbare schoenen die al heel lang meegaan. Voor vrouwelijke advocaten geldt ongeveer hetzelfde: effen gekleurd T-shirt met lage boothals, kort jasje, lang haar, op frivole momenten in een paardenstaart. Allemaal door de wasstraat!
Hoe anders ben ik! Op mijn uiterlijk werd ik zelden als advocaat herkend, wat ook wel weer voordelen heeft. Ging ik naar de bajes op bezoek bij een cliënt dan werd ik door de cipiers als medewerker reclassering bestempeld, want ik had iets langer haar en droeg zo’n bruine leren tas met flapover bij mij. De politie was helemaal het spoor bijster: kwam ik aan bij mijn kantoor op de fiets, rijdend op de stoep( Foei!) dan riep een agent vanuit zijn toevallig voorbijrijdende busje naar mij: als je dat nog een keer doet heb je die advocaten nodig, wijzend op mijn kantoorpand. Reed ik door rood, uiteraard op de fiets, dan vermaande de agent mij dat niet meer te doen want de boete was zo hoog als mijn week salaris.
Niet dat ik hem geïnformeerd had over de omvang van mijn beloning als sociale advocaat maar ik begreep dat ik als arme sloeber werd ingeschat. Minder leuk was dat bij binnenkomst van het politiebureau een junk voor mijn ogen het bureau uitgeslagen werd met iets meer dan gepast geweld. Toen ik mij daarop als piketadvocaat bekend maakte schrok de betrokken agent zichtbaar wat ik maar zo opvatte dat hij toch nog enig normbesef had. Maar het kan altijd gekker: ik bezocht een cliënt die in de cel zat op het politiebureau.
Aan het einde van het gesprek kwam de rechercheur mij ophalen en vroeg op de gang aan een oudere adjudant: Wil jij deze man even uitlaten. Begeleid door de adjudant stapte ik in de lift.Dan moet je wat tegen elkaar zeggen. Viel het mee, vroeg de kennelijk empathische politieman. Slim als ik ben snapte ik direct de verwarring. Ja hoor, het viel mee antwoordde ik bedeesd. Zeker enkele dagen maar vroeg de nog steeds belangstellende agent. Ja hoor ik zat maar enkele dagen.
Ik was op dat moment wel tevreden over mijn acteerprestatie en dat was terecht zo blijkt uit het vervolg. Beneden bij de uitgang gaf de adjudant mij een ferme hand zoals je die verwacht van een echte politieman en voegde op een allervriendelijkste toon edoch zeer resoluut mij toe: hier zal je wel van hebben geleerd en nu wil ik je nooit meer terugzien!
Stichting Sociaal Advocaten Rotterdam
Crooswijksesingel 34
3034 CJ Rotterdam
010-4044085 direct of 010-4650966 algemeen
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar