We moesten op pad. Wij, dat wil zeggen advocaat, rechter en griffier. Op basis van de Krankzinnigenwet (zo heette die wet vroeger, je weet gelijk gelijk wat er bedoeld werd, geen verhullend taalgebruik) togen wij naar Zuidwijk, inderdaad op de zuidoever, waar een man zou wonen die vanwege zijn psychische problemen dringend moest worden opgenomen in een inrichting. Dan moet er wel heel wat met je aan de hand zijn, we leven tenslotte in een rechtsstaat, in ieder geval zolang als de formatie van het kabinet duurt, en in een rechtsstaat mag je zelf weten waar je wil wonen.
Dat wil zeggen als je een huis kan vinden en het kan betalen. Maar ook dat probleem gaat het nieuwe kabinet oplossen. Ter plekke aangekomen werden we aangesproken door bezorgde buren. Ja, de man op de bovenste verdieping leefde zeer geïsoleerd, de vervuiling nam toe, en eerlijk gezegd was de stank in het portiek beneden al te ruiken. Op de bovenste verdieping aangekomen zag het er toch wel beroerd uit: de voordeur hing uit de sponning, zodat je naar binnen kon kijken wat weer wel een voordeel was. Aldaar fladderden toch zeker tien duiven in de woning, deze was dan ook ruim voorzien van duivendrek En dat gaat op de duur zeker stinken. De deurbel deed het natuurlijk niet , waarschijnlijk was het gas en de elektriciteit allang afgesloten. Na enige roepen kwam de bewoner in zicht. Ha, riep hij direct, u komt natuurlijk de auto bezorgen die ik gewonnen heb. Nee, zei de rechter, ik ben van de rechtbank, dit uitgesproken met zo’n keurige dictie, zeg maar Kralingsch accent dat het ook voor de man in kwestie toch overtuigend zou moeten overkomen. Maar nee. De man liet ons de achterpagina van de Avrobode zien, waarop een gepersonaliseerde advertentie van een opleidingsinstituut waarin duidelijk met naam en toenaam aan de man werd meegedeeld dat hij een gloednieuwe auto had gewonnen. Het werd tijd dat deze bezorg werd.
Maar helaas, de rechter had slechts een dossier bij zich en geen nieuwe auto. Dat weigerde de man te geloven. De communicatie kwam niet echt op gang. We zijn maar niet naar binnen gegaan waar trouwens pikdonker was. Soms moet je aan je eigen denken, toch? Hoezeer de rechter ook trachtte duidelijk te maken wat de bedoeling was van het bezoek, het wou maar niet lukken.
Volgende adres, er zijn inderdaad veel mensen de weg kwijt in dit land. Bijna hetzelfde tafereel: verwarde man, sterk vervuilde woning. De rechter stapte naar binnen, de griffier, een jonge medewerkster, aarzelde. Dat bemerkte de rechter die haar vervolgens toevoegde: kom op, mee naar binnen, het jeukt maar 14 dagen. Die jeuk is mij gelukkig bespaard gebleven. Een nieuwe auto heb ik ook nooit gewonnen.
Stichting Sociaal Advocaten Rotterdam
Crooswijksesingel 34
3034 CJ Rotterdam
010-4044085 direct of 010-4650966 algemeen
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar