Afscheid van Tine Lems

Zaterdag 15 augustus overleed onverwachts Tine Lems, bewoonster van Kralings verpleeghuis Pniël die kort tevoren, op 17 juli, haar 100ste verjaardag nog groots had gevierd. De Sterfotograaf was daar even bij. De Ster kwam in de zomervakantieperiode niet uit zodat haar uitgebreide en bijzondere levensverhaal helaas niet kon worden afgedrukt. Tot verdriet van velen. Wél verscheen dat op desteronline.nl. Dáár is het nog steeds te vinden: terugbladeren en kijken op 23 juli 2015. Op veler verzoek wordt de herdenkings toespraak van haar hartsvriendin Riet van der Bruggen hieronder afgedrukt.

“We zijn hier bijeen in kleine kring. Achteraf was er zoveel belangstelling voor haar dat er sprake was van een grote kring. In kleine kring, want als je zo’n hoge leeftijd mag bereiken als Tine, blijven er weinig mensen over die haar in de loop van haar leven hebben gekend. Dat waren er velen. U, hier aanwezig, heeft ieder voor zich op een of andere manier binding met haar gehad en daarom willen we gezamenlijk, al valt het ons zwaar, afscheid van haar nemen. Dankbaar ben ik dat ze zo lang mocht leven en het zal moeilijk en vreemd zijn voor mij om zonder haar verder te moeten gaan. Tot het laatste toe was ze nog in staat te organiseren en aanwijzingen te geven. Zelfs toen ze met een gebroken heup de ziekenwagen werd ingeschoven had ze nog de regie. Het deed me goed dat ze in een van de laatste gesprekken bevestigde dat ze een mooi, en beslist geen saai leven heeft gehad en terug kon zien in dankbaarheid.

Donkere tijden
Natuurlijk zijn er ook in haar leven donkere tijden geweest. Om er een paar te noemen: Ten eerste, de ongeneeslijke ziekte van haar vader. Ze was pas 10 jaar toen hij overstuur thuiskwam na een zeereis. Het gevolg was dat aan een gelukkig en royaal gezinsleven een einde kwam. Op haar moeder rustte nadien de taak voor inkomen te zorgen. Er bestond toen nog geen sociaal vangnet. Als oudste werd Tine op haar beurt vaak belast met de zorg van de jongeren, zodat na haar 10e jaar van een onbezorgde jeugd geen sprake meer was.

De volgende ramp was het bombardement in 1943 van Rotterdam-West, waardoor hun huis werd vernietigd. Ze brachten het er levend vanaf, maar hadden niets meer. Gelukkig kregen ze toen tijdelijk een huis aangeboden van een bevriende familie, en later een nieuw huis in Rotterdam-Zuid.

Verpleegkundige
De passie van Tine was verpleegkundige te worden. Haar eerste opleiding daarvoor was in het nog maar voor de helft bestaande Coolsingel ziekenhuis. Voor de helft wegens het bombardement van 1940.

Indië
Daarna kwam, na de oorlog, het grote avontuur, te weten het vertrek in 1947 naar Indië. Door het gourvernement werd ze uitgezonden met de opdracht de verpleging van gewonde en zieke militairen. Haar organisatietalent kwam toen goed van pas. Vooral toen enige militairen ongeneeslijk ziek werden. Ze vond het voor hen en ook voor hun ouders zo erg dat ze tot het hoogste gezag ervoor heeft gepleit en gezorgd dat ze met een speciaal transportvliegtuig naar Nederland zijn overgebracht. De bedankbrief van de ouders en ook andere bedankbrieven, die ze in de loop van haar werkzame tijd heeft ontvangen, hebben we laatst nog eens gelezen voordat ze werden weggedaan. Zelden heb ik iemand ontmoet die met zoveel passie tot haar 64e jaar het door haar gekozen beroep heeft uitgeoefend. Laatstelijk als ‘sociaal verpleegkundige’. Ook ik ben haar dank verschuldigd, want dankzij haar hulp is het mogelijk geweest dat mijn moeder tot haar overlijden thuis kon blijven wonen.

Australië
Na haar pensionering en de mijne hebben we nog veel mooie jaren mogen beleven. Hoogtepunt was toen de reis naar Australië. Toen verre reizen niet meer mogelijk waren, zochten we het dichterbij. Omdat haar ouders beiden afkomstig waren uit Zeeland, hebben we tijdens vakanties menig uurtje doorgebracht in de Zeeuwse archieven voor stamboomonderzoek.

Maar nu is de tijd van afscheid gekomen. Het valt zwaar. Zelf verlangde ze op het laatst, toen haar krachten gingen afnemen, naar de eeuwige rust. Hiertoe voorbereid door de wekelijkse weekafsluitingen in Pniël. Moge zij ruste in vrede.” Riet van der Bruggen. Zó werd het, tezamen met het levensverhaal van Tine Lems op 23 juli op desteronline.nl gezet:

Clementine (‘Tine’) Lems vierde op vrijdag 17 juli haar 100ste verjaardag in verpleeghuis Pniël aan de Oudedijk in Rotterdam- Kralingen, waar zij sind 2011 verblijft. De belangstelling was overweldigend. Heel veel familie en anderen die Tine nastaan, kwamen de jarige feliciteren, waarbij haar beste vriendin Riet van der Brugge (89 jr.) die gedurende het hele feest niet van haar zijde week. Namens de Gebiedscommissie Kralingen-Crooswijk leverde vicevoorzitter Paulette Verbist een mooi boeket bloemen af. Aangetrouwde nicht Elly de Ligt las een lang feestgedicht van eigen hand voor en Tine nam de jongste feestganger Vigo, luttele weken oud, even op de arm. Het muzikale gezelschap Grenzeloos bracht zonder ophouden feestelijke klanken ten gehore. Dit alles en nog veel meer, tot zichtbaar genoegen van de jarige.

Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
[wysija_form id=”1″]