‘Wie verre reizen doet, kan veel verhalen’, dichtte Matthias Clausius (1740-1815); wie oud wordt en ze nog een beetje op een rijtje heeft, idem. Lang geleden studeerde ik geneeskunde. Heel veel was toen overal, en helemáál aan de universiteit heel anders dan nu. De tentamens waren mondeling. De meeste examinatoren begonnen met ‘Waar wilt u het over hebben?’ Zo mocht je op je eigen vertrouwde terrein beginnen.
Kom dáár tegenwoordig maar eens om. De ellende begon met de invoering van multiple choice examens. Dat gebeurde ongeveer vijftig jaar geleden, kort nadat ik was afgestudeerd en mijn eerste baan had – hier, in Rotterdam, in een van de de voorlopers van de EUR. Ik herinner me nog goed dat enkele oude rotten in het vak enige tijd serieus meenden dat het een 1 april grap was.
Ze kregen ongelijk. Meerkeuzevragen is een florerende bedrijfstak geworden in de immense categorieën automatisering en beveiliging. En met de corona and all that is daar nog een gigantische schep bovenop gekomen.
Het codewoord is proctoring. Dat betekent een test of assessment maken onder digitaal toezicht. Dat wil zeggen dat de kandidaat zijn of haar test maakt terwijl er opnames worden gemaakt van het scherm van de kandidaat, de kandidaat zelf en de omgeving. ‘Dit kan bijvoorbeeld nuttig zijn voor internationale of grootschalige selectie- of toelatingsprocedures, maar ook voor kandidaten die moeilijk naar een centrale testlocatie kunnen komen.’ Zo staat het op een of andere site over dit onderwerp.
7 april had de NRC een huiveringwekkend artikel over proctoring (van Mirjam Remie):
- Studenten van de universiteitsraad van de Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR) dreigen het college van bestuur voor de rechter te slepen als de universiteit niet stopt met het verplichten van een tweede camera tijdens online tentamens.
- De tweede camera is een vorm van proctoring. Net als veel andere universiteiten en hogescholen gebruikt de EUR sinds het begin van de coronacrisis proctoring software, die afkijken tijdens thuistentamens moet voorkomen.
- Deze antispieksoftware is omstreden. Over de hele wereld zijn studenten petities begonnen vanwege de inbreuk op hun privacy.
En zoals altijd en overal tegenwoordig – follow the money (ik citeer met accentuering van mij):
‘„Wij maken ons echt hele grote zorgen”, zegt Freya Chiappino, vicevoorzitter van de Landelijke Studentenvakbond (LSVb). „We krijgen hier veel berichten over van onze achterban. Proctoring legt enorm veel druk op studenten en gaat uit van wantrouwen. Wij vinden dat het alleen gebruikt zou mogen worden als laatste redmiddel, maar we zijn bang dat het na corona blijft.” Veel universiteiten en hogescholen benadrukken dat corona een noodsituatie is: zodra de campus weer open mag, willen ze met grootschalige proctoring stoppen. Maar net zoals docenten hun ervaring met online lessen niet direct zullen weggooien, zullen ook tentamens na corona deels online blijven, is de verwachting. Analisten voorspellen dat de markt in online proctoring tot 2027 jaarlijks met ruim 16 procent zal groeien. Al voor de pandemie, in 2019, werd de aandelenwaarde van proctoring-bedrijven op ruim 16 miljard euro geschat. Tijdens de coronacrisis is het gebruik van alleen al het Nederlandse ProctorExam verveertigvoudigd.’
Mirjam Remie: nrc.nl/nieuws/2021/04/07/de-digitale-surveillant-staat naast-je-bed
Actievoerders waar blijven jullie? Over deze vraag ging 7 april een column van Floor Rusman in de NRC: ‘Watertrappelen voor aandacht: Het is een graad of vier, hagel en sneeuw wisselen elkaar af, en aan de Haagse Hofvijver staat een groep universitair docenten met snorkels en duikbrillen naar het water te kijken. Zo meteen moeten ze daar gaan watertrappelen. „Toen ik me hiervoor opgaf was het twintig graden”, zegt hoogleraar geschiedenis Annelien de Dijn, voor de gelegenheid gekleed in toga en gele flippers. Met de actie Normaal Academisch Peil willen de docenten aandacht vragen voor het structurele overwerk aan universiteiten. Om de werkdruk te verlagen is jaarlijks 1,1 miljard euro extra nodig, berekende accountant PwC onlangs. Een alarm loeit, De Dijn loopt met haar lotgenoten de vijver in. Ook Pieter Duisenberg, de voorzitter van universiteitskoepel VSNU, gaat in zijn grijze pak en Helly Hansen-zwemvest te water. De pers staat paraat aan de kant.
Hofvijver. Bron: Wikimedia Commons.
Aandacht trekken met je actie is geen eenvoudige klus. Meester-aandachttrekkers waren de afgelopen jaren de boeren, die met hun tractors het gesprek van de dag waren. De pogingen van WOinActie, dat sinds 2016 probeert de werkdruk op de agenda te zetten, steken hier tot nu toe tam bij af. Bij de opening van het academisch jaar fietsten docenten van de ene universiteit naar de andere – geen protest waar politici ’s nachts zwetend van wakker worden.’
Soms ben ik bijna even een beetje blij dat ik met pensioen ben.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar