Aan het einde van deze week gaan wij met vakantie. Niet zomaar een vakantie. Het heeft mijn oudste dochter Barbara en haar vriend Niels behaagd om alsnog, na 10 jaar samenwonen, met elkaar in het huwelijk te treden. Ze hebben al een tweeling van bijna 6 jaar, Nick en Bo, dus die worden bruidsjonker en bruidsmeisje. Ook Amy, de dochter van mijn andere dochter Rosanne wordt bruidsmeisje. Het wordt dus een echtpaar waarvan de bruid en drie kinderen in licht crèmekleurige kledij komen te lopen. Traditiegetrouw betalen wij als ouders de jurk voor de bruid en de twee meisjes en de ouders van Niels betalen de kledij voor de twee mannen.
Wij hadden hiervoor al jaren een potje en op verjaardagen dreigde mijn vrouw wel eens: ,,Hoe langer je wacht met trouwen, des te eenvoudiger wordt de jurk, vanwege de inflatie”. Of dat geholpen heeft weet ik niet, maar nu hebben ze toch de knoop doorgehakt en gaan ze trouwen. Niels heeft zelfs officieel de hand van onze dochter aan mij gevraagd. Alleen hebben ze in een dolle bui besloten om dat trouwen in Frankrijk te doen. Dat is vlugger gezegd dan gedaan. Ik kan u verzekeren dat dit organisatorisch een hele klus is, waar zij in eerste instantie ook niet bij stil hebben gestaan.
Alle gasten moeten een paar dagen vakantie opnemen. Als je ze uitnodigt moet je ook zorgen dat ze kunnen eten en slapen. Dus, waar slapen de gasten, waar eten ze? En hoeveel gasten kan je vragen? Dat betekent dat je sommige mensen niet vraagt, wat weer problemen oplevert. Trouwen in het bureaucratische Frankrijk brengt ook nog een geweldige papieren rompslomp met zich mee. Maar ze zijn nog jong, dus ze hebben inmiddels alle problemen opgelost. Alleen mijn zoon en zijn vriendin kunnen niet mee, want zij verwachten uitgerekend op die tijd hun eerste kindje. Dat betekent ook dat wij niet bij de geboorte kunnen zijn. Een toevallige samenloop van omstandigheden. Dat vind ik wel heel jammer, maar ik moet in Frankrijk mijn dochter weggeven. Mijn dochter Rosanne loopt ook alweer met een heel dikke buik, maar die kan nog net mee en hoopt in juli te bevallen. U begrijpt dat er op dit moment in onze familie alleen nog maar over de bruiloft en de baby’s wordt gepraat.
Jacques Beket
Naschrift redactie: afgelopen zondagmiddag bereikte ons het bericht dat Jacques Beket opeens was opgenomen in het Maasstad Ziekenhuis. Voorlopige diagnose: een flinke longontsteking. Ondanks dat hij zondag naar huis mocht lijkt het er nu, maandag, op dat hij opnieuw moet worden opgenomen in het ziekenhuis. Wij houden u op de hoogte.
Beste Jacques, wat een pech voor jullie, zeg. Wij wensen jullie toe, dat je heel snel opknapt; daarnaast wensen wij de familie toe dat het ondanks jouw afwezigheid toch goede dagen mogen en kunnen hebben. Tot het bruidspaar zeggen wij: proficiat ! Als je daartoe in staat bent, stellen wij een berichtje over je gezondheid zeker op prijs.
Nogmaals alle goeds toegewenst. Greet en Henk.