Frankrijk. Het is gebeurd: mijn oudste dochter Barbara is op een ongelooflijk romantische manier in het huwelijk getreden met de immer vrolijke Niels. Het was natuurlijk de belangrijkste reden van onze reis om daar bij te zijn. Het was op een 17e eeuwse ‘mas’ (een Zuid-Franse wijnboerderij).
Stelt u zich een heel groot gazon voor met in het midden een romantisch wit prieeltje. Het selecte gezelschap van 30 vrienden en familieleden zitten in feestkledij op de witte stoelen, het a.s. echtpaar met de ambtenaar en de drie bruidskinderen onder het prieel. Op de achtergrond het op een heuvel gelegen middeleeuwse, ommuurde dorpje Lussan met zijn torentjes. De zon schijnt en vogels kwetteren in het landschap. Verder geen geluid. Het leek wel of ik in een Amerikaanse film meespeelde.
Tijdens de plechtigheid moest ik, zoals bijna iedereen, een traan wegpinken, alleen al omdat zij zo mooi was en omdat ook Niels zijn emoties liet zien. Ze zijn gek op elkaar. Het waren drie mooie dagen met een spet terend feest tot de zon weer opkwam. Jammer, wij keken er zo lang naar uit en nu is alles alweer voorbij.
Jacques Beket
recent commentaar