Ook wij zijn er niet aan ontkomen: we hebben in Turkije, als groep, een bezoek gebracht aan een tapijtenpaleis, een juwelier en een leren jassenzaak. Héél interessant. Natuurlijk niet de artikelen, maar de fantastische verkooptechniek. Die is universeel. Overal waar mensen andere mensen flink wat geld uit de zakken willen kloppen, wordt hetzelfde toneelstuk opgevoerd. En als de winstmarge groot is, dan mogen het toneelstuk en het decor ook wat kosten en geloof mij, de Turken zijn topacteurs.
Het is een toneelspel in drie bedrijven. Het eerste bedrijf is de ontvangst en de productinformatie. Die speech van de productinformatie moet tot op de secon de kloppen: een warm onthaal en een paar steengoede grappen als opening om de aandacht te trekken. Niet te lang grappen maken, want alleen wat er in de eerste 8 minuten wordt besproken blijft bij de potentiële klant hangen. De rest wordt bijna niet onthouden. Het tweede bedrijf is een overdonderende show. De tapijten worden door negen medeverkopers uitgerold op een manier alsof het schilderijen van Rembrandt of Van Gogh zijn, compleet met tromgeroffel en klaroengeschal. De leren jassen worden op 
een catwalk getoond alsof je bij een wereldpresentatie van Yves Saint Laurent bent, met opzwepende muziek en onwerkelijk mooie mensen. In het derde bedrijf krijg je thee aangeboden en komen mensen een praatje met je maken met opmerkingen als: ‘waar komt u vandaan, is dit uw man, wat een mooie shawl heeft u, u heeft echt smaak’. Dan komt het gesprek op het tapijt of het jasje waarbij je vrouw je tijdens de presentatie heeft aangetikt en heeft gefluisterd: “Die vind ik wel mooi”. Want tijdens die presentatie worden de gasten nauwlettend in de gaten gehouden door het verkopend personeel. En ben je een beetje onder de indruk van al die aandacht van de verkopers en van één van de leren jasjes, sieraden of tapijten, dan word je subtiel afgezonderd van de rest van de groep in een aparte kamer met één of twee verkopers.
Er wordt ‘vertrouwelijk’ geheimzinnig gedaan over de nóg lagere prijs die jou persoonlijk wordt aangeboden en voor je het weet ben je ongewild eigenaar van een jasje van 800 euro, een gouden halsketting voor ‘maar’ 2.100 euro of van een prachtig handgeknoopt tapijt, met 150.000 knopen, voor 6.000 euro (slechts 4 cent per knoop toch?). Ria en Ben overkwam dit in het tapijtenpaleis. Ben stond al klaar met de pen om te tekenen toen hij opeens luid en duidelijk sprak: “Heren, ik wil per se eerst even overleggen met mijn vrouw, alléén!” Ze gingen naar buiten en even later kwamen ze terug en zei Ria: “Heren, we hebben een besluit genomen. We doen het niet!” Commotie, een nog lagere prijs, maar ze hielden voet bij stuk. In de bus vertelden ze ons heel opgelucht: “We hadden het écht bijna gekocht. Pas toen wij samen waren, kwamen we bij zinnen en dachten: wat moeten we eigenlijk met zo’n afschuwelijk duur tapijt?” Toch kochten drie stellen in onze groep wel een tapijt, want het was magistraal theater.
recent commentaar