Een keer per jaar weet heel Nederland dat Kralingen bestaat. Dat is als het CHIO neerstrijkt in het Kralingse Bos. Dit evenement is er al sinds 1948. Er worden veel wegen afgesloten en er komen veel bekende mensen die naar de springwedstrijden en dressuur komen kijken.
Een keer per jaar hoort het in Kralingen maar het is niet altijd zo geweest. Dat weet ik omdat mijn moeder dat vertelde. Zij is in 1901 in de Ketenstraat op nummer 28 geboren en wij op nummer 57 aan de overkant. Mijn moeder vertelde ook, toen zij jong was, een van haar zussen verkering had met een marinier, die in de kazerne zat op het Oostplein. Die kwam met zijn paard naar de Ketenstraat, waar mijn tante woonde.
Kleinzoon Tim te paard
Kleinzoon Tim tijdens verjaardagsfeest van zijn grootmoeder Greet Wijs, afgelopen zondag.
De kinderen van toen zagen maar weinig een paarden en mijn moeder kon er veel over vertellen aan haar kinderen, waaronder ik, die in de oorlog alleen een paard zag voor de kar van de schillenboer en paardenvlees bij de paardenslager op de Vlietkade. Dat was mijn ervaring met paarden.
Dat veranderde toen mijn zoon John ging trouwen met een paardenmeisje en een zoon kreeg, Tim, die ook zo gek was op paarden Net als zijn moeder. Wij als opa en oma zaten toen bij de wedstrijden van Tim te kijken. Hij deed mee met springwedstrijden en dressuur daarbij haalde hij niveau Z. Hij heeft het lang gedaan, ook nog in het Kralingse Bos. Nu woont hij in Amsterdam, zo ook zijn zus Ilona. Daar doet hij nu fotowerk en is hij model in de Horse and Hunk kalender, maand juni 2023, zittend op een paard met een veulen ernaast langs de branding van de zee, in galop op het strand.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar