‘Op hun eerste werkdag staan veel PVV-Kamerleden te popelen om te beginnen. Tegelijkertijd worstelen ze ook met alle media-aandacht. “Het is heel erg wennen”, zegt Rachel van Meetelen op haar eerste dag als Kamerlid voor de PVV. … Op de eerste werkdag verloopt het contact tussen de pers en PVV-Kamerleden stroef. Aan het begin van de ochtend is de pers niet welkom op de PVV-fractie. Bij binnenkomst op de gang klinkt direct het verzoek om de afdeling te verlaten. Ook op een verdieping lager lopen de meeste PVV-Kamerleden het liefst zo snel mogelijk door naar de beveiligde PVV-afdeling waar de pers geen toegang toe heeft. Voor de deur zegt de persvoorlichter dat het de media vrij staat om op de gang te staan, maar dat het belangrijk is om de PVV-leden met rust te laten als ze niets willen zeggen.’
Dat stond vorige week donderdag in Trouw. Tja, van de PVV kun je zoiets verwachten.
Geheel onverwacht daarentegen is wat vorige week onder titel ‘Getergde voorzitter zwaait af ‘ in de NRC van 5 december stond. ‘Het kleeft al aan Vera Bergkamp sinds ze Kamervoorzitter is: het hardnekkige verhaal dat zij het voorzitterschap te danken heeft aan een politieke deal tussen VVD en D66’, begint het. ‘In de ruim tweeënhalf jaar dat ze het ambt bekleedt, is het haar niet gelukt om het van zich af te schudden. Deze dinsdag neemt ze afscheid van de Tweede Kamer. …
… (Op 6 april) was in de Tweede Kamer gedebatteerd over de stroeve verkenning na de verkiezingen, en Geert Wilders (PVV) had aan Sigrid Kaag (D66) gevraagd of het klopte wat hij in media had gelezen: dat zij met Mark Rutte (VVD) had gesproken over de kandidatuur van Vera Bergkamp als Kamervoorzitter. Kaag beaamde dat ze telefonisch een „persoonlijk gesprek” hadden gevoerd. „En aan het eind heb ik gezegd: o, ja, wij denken erover om Vera Bergkamp zich te laten kandideren. We weten helemaal niet of er steun is, maar voor mij is het een vrije kwestie, dus ik vraag ook niets.” Het was, benadrukte ze, geen vraag maar een mededeling geweest. …
… Dat fractievoorzitters onderling contact hebben om draagvlak te inventariseren voordat een fractiegenoot zich kandideert als Kamervoorzitter is geen geheim. In dit geval was de timing opmerkelijk: een paar dagen na het inmiddels beruchte 1 april-debat, waarin de Kamer debatteerde over de notitie van een gesprek dat Rutte met de verkenners had gevoerd en waarbij “Omtzigt, functie elders” had gestaan. Alle partijen in de Tweede Kamer met uitzondering van de VVD hadden een motie van afkeuring over Mark Rutte gesteund. De VVD had als grootste partij belang bij toenadering tot andere partijen om de formatie weer vlot te trekken. Vooral de PVV zag het als aanwijzing dat er een deal was gesloten: D66 het Kamervoorzitterschap in ruil voor deelname aan de formatie.’
Tot zover de inleiding. In het genoemde artikel van 5 december in de NRC analyseert Lamyae Aharouay wat daarna gebeurd is. Daarbij gebruikt ze vooral het artikel van Bart Jansen (rechtsfilosoof aan New York University) in de NRC van 28 november. Ze komt tot de conclusie dat hier inderdaad sprake was van een ‘partijpolitieke koehandel, en meldt dat Bart Jansen haar in een telefoongesprek vertelde hoe Vera Bergkamp hem officieel vroeg of hij het stuk aan kon passen – wat hij niet deed: „Ze zei dat het mijn integriteit als wetenschapper raakte en haar integriteit als Kamervoorzitter.” Bergkamp wil niet op vragen van NRC ingaan. In een reactie schrijft ze dat het „een persoonlijk gesprek op persoonlijke titel” betrof. Iets waar Jansen zich verbaasd over toont. Zo kwam het „zeker niet” op hem over. Hij verwijst naar de secretaresse die voor de Tweede Kamer werkt en hem mailde met het logo van het instituut in haar handtekening. „Ik heb dit ervaren alsof een instituut mij om verantwoording vroeg. Een onevenwichtige situatie.” Vond Jansen het aanvankelijk intimiderend, inmiddels is hij vooral boos.
‘Naast de pot pissen = ‘iets ongeoorloofds doen’ of ‘een kans missen’.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar