‘Ik ben geen straatvechter’
Zijn dochter vond het ‘geweldig’ dat hij voorzitter van de deelgemeente werd. Zijn broer, het gemeenteraadslid Peter van Heemst, is apetrots dat ‘rasmanager’ Wim zijn politieke activiteiten zo snel ontplooit. En Wim van Heemst zelf? Die moet op zijn eerste werkdag in Kralingen-Crooswijk vooral handen schudden en stukken lezen. ‘Ik voel me wel trots, maar ook verantwoordelijk om de boel draaiende te houden in een onzekere tijd.’
door Martijn Klerks
Wim van Heemst (1955) is een ontspannen bestuurder. Overhemd, jasje, spijkerbroek, en een enorme parelwitte glimlach. De avond van zijn benoeming als voorzitter van de deelgemeente Kralingen- Crooswijk neemt hij alle felicitaties even hartelijk in ontvangst.
Uw voordracht kwam voor velen als een verrassing.
‘Voor mij ook wel. Ik werd gebeld door de selectiecommissie, mijn naam zoemde rond. Ik had zelf al wel over de stap nagedacht. Uiteindelijk heb ik gesolliciteerd en ben ik voorgedragen en benoemd. Maar je moet niet denken dat dit zorgvuldig gepland was. Van mijn studie economie via allerlei functies bij het Ministerie van Financiën en de Unie van Waterschappen tot hier: ik ben vaker ergens ingerold dan dat ik ergens terechtkwam als resultaat van een uitgekiende strategie. Zelfs het vrijwilligerswerk dat ik van jongs af doe, is er door mijn gereformeerde ouders met de paplepel ingegoten. Alleen mijn keuze om politiek actief te worden was een bewuste.’
U bent voor veel mensen in de wijk een onbekende
‘Dat kan kloppen. Ik ben het grootste deel van mijn loopbaan ambtenaar geweest. Ik werd pas politiek actief toen mijn kinderen oud genoeg waren en ik de tijd kon vrijmaken. Het zal iets van vier jaar geleden zijn, dat ik kleur bekende en lid werd van de PvdA. Later heb ik ze mijn diensten aangeboden en ben ik secretaris geworden in Kralingen- Crooswijk. Ik wilde graag de deelraadsfractie volgen. Zo ben ik steeds minder een ‘Haags mannetje’ geworden. Ik zit nu misschien zelfs beter op mijn plek, omdat ik écht iets voor de maatschappij kan betekenen.’
De mensen mogen u overal op aanspreken?
‘Zeker! En als ik zelf door de wijk ga fietsen, dan zie ik natuurlijk ook dingen die goed zijn en dingen die beter kunnen. Het zal zeker gebeuren dat ik iets zie of hoor en dan ga kijken wat wij daar als dagelijks bestuur concreet aan kunnen doen. Dat is het mooie van deze baan.’
Wat wilt u in negen maanden nog bereiken?
‘Ik wil er vooral voor zorgen dat het coalitieakkoord, dat de PvdA en de VVD met elkaar hebben gesloten, helemaal wordt uitgevoerd voor de raadsverkiezingen van maart 2014. En dat is moeilijk, want de ambtenaren die het moeten uitvoeren zitten natuurlijk in onzekerheid over hun positie na die verkiezingen. Als de gebiedsbesturen er komen, hoe gaat dat dan? Waar zit ik dan, heb ik dan nog een baan? Ik moet proberen die onzekerheid van de ambtelijke ondersteuning in evenwicht te houden met de ambitie van de bestuurders, dat is mijn grootste uitdaging.’
U klinkt meer als een manager dan als een politicus.
‘Als een politicus een straatvechter is, dan klopt het wel dat ik dat niet ben. Ik ben meer van het draagvlak en de samenwerking. Op die manier probeer ik mijn resultaten te boeken.’
recent commentaar