Elk jaar geef ik een gastles op de school van mijn kinderen over het gedenken en vieren van 4 & 5 mei. Als moeder voel ik de verantwoordelijkheid om stil te staan bij het feit dat we leven in vrijheid. Dit is niet vanzelfsprekend. De generatie die nu opgroeit heeft meestal geen opa of oma die de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt. De (over)grootouders die de oorlog wel hebben meegemaakt zijn er straks niet meer. Naast het herdenken, vieren en doorgeven waarom vrijheid zo belangrijk is, hoop ik dat kinderen lessen kunnen trekken uit onze geschiedenis. Als we het verleden beter begrijpen, dan begrijpen we de huidige tijd wellicht ook beter. Tot mijn verdriet zie ik nog steeds uitsluiting in Nederland. Een nare kant van onze samenleving die helaas ook mijn gezin treft. Bij de vele gesprekken aan tafel concluderen we dat het te maken heeft met angst en onwetendheid. Ik zie het daarom als mijn plicht gastlessen te geven waarin deze onderwerpen met de leerlingen van groep 6, 7 en 8 besproken worden. Bewustwording van onze vrijheid en respect voor elkaar wil ik onze jeugd meegeven.
Digibord
Van de juf heb ik begrepen dat mijn gastles dit jaar anders zal zijn. Niet fysiek voor de klas tussen de heerlijk nieuwsgierige blikken, maar digitaal. Mijn verhaal zal ik via het digibord overbrengen aan de klas. Dat maakt dat ik nog harder over mijn precieze boodschap over het gedenken en vieren heb nagedacht. Ik wil overbrengen dat vrijheid het mooiste is dat we hebben. Dat we deze vrijheid samen delen en dus ook rekening moeten houden met elkaars vrijheid. Ik wil een kernwaarde die je niet kunt vastpakken, maar o zo belangrijk is, duiden met een voorbeeld dat tastbaar is in onze tijd en onze stad. Een plek in Rotterdam die tot de verbeelding spreekt. Een plek die de leerlingen met hun ouders kunnen bezoeken.
Joods verleden
Het tastbaar maken van onze vrijheid brengt me bij de Helmersstraat. Als je die straat nu bezoekt, dan sta je op de Kop van Zuid. Een nieuwe wijk, gelegen op de zuidoever van de Nieuwe Maas tegenover het centrum van de stad. Een wijk die bekendstaat als walhalla voor architectuurliefhebbers. Vroeger was de Helmersstraat, vlakbij het Hofplein, het centrum van Joods leven in Rotterdam. Deze straat is bij het bombardement in 1940 verloren gegaan. Al tijdens de oorlog besloot men om het oude stratenplan van Rotterdam niet helemaal terug te brengen. De meeste oude straatnamen kwamen in het modernere nieuwe plan wel terug. De Helmersstraat niet. Het is niet te bewijzen, maar het lijkt erop dat men niet alleen de Joden, maar ook de herinnering aan de Joodse aanwezigheid in de stad wilde uitwissen. Het heeft tot 1991 geduurd voor er een nieuwe Helmersstraat kwam, op Zuid. De herinnering is er wel, Joods leven niet. Dit verhaal van onze stad mag niet vergeten worden. Ik zal de leerlingen daarom vertellen over de oude Helmersstraat. Als ik nu bij het Hofplein loop, dan denk ik aan de vele Joodse Rotterdammers die hier hebben geleefd. Ik hoop dat de kinderen dat straks ook zullen doen. Opdat we de oorlog en de gruwelijke Holocaust nooit vergeten.
Instagram karimaopinsta
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar