Vorige week had ik hier een ietwat kafkaësk verhaal over hoe ik meta-post-parapsychologisch communiceer met mijn muis: desteronline.nl/category/columns/hugo-verbrugh/
Deze week krijgt dat een onversneden serieus vervolg.
Het verhaal begon ooit, een tijdje geleden, toen mijn computer verouderd begon te lijken en ik een nieuwe kreeg. In de voorafgegane tijd bleek zeer veel veranderd te zijn. Ik moest aan van alles wennen en van alles bijleren. Een van die nieuwe dingen was het ritueel waarmee ik tegenwoordig mijn nieuw bij de computer gekregen muis elke ochtend uit zijn slaapstand moet wekken.
Lees nu eerst zo nodig mijn vorige stukje over hoe ik dan te werk ga. Ik ga dan in mijn verbeelding doen wat ik van de echt bestaande paarden- en olifanten-fluisteraars geleerd heb. Ik heb op het aan/uit-knopje van de computer gedrukt, het scherm kleurt mooi lichtblauw, de cursor staat onbeweeglijk in het midden, een donkerblauw rondje krinkelt er in een schokkerig ritme omheen en ik wacht en ‘fluister’. Wat gebeurt er allemaal aan verborgen activiteit in het binnenste van mijn muis?
Daar speelt zich dan een proces af dat wij emergentie noemen. Het woord ‘emergentie’ is afgeleid van het latijnse ‘emergo‘, dat, transitief of intransitief, ‘naar boven laten komen’ of ‘omhoogkomen’ betekent. De wapenspreuk van onze provincie Zeeland illustreert het mooi: ‘Luctor et emergo‘: ik worstel, ik strijd, ik verzet mij, en [zodoende] kom ik boven, rijs ik uit [boven het water].
Toegepast op het verhaal over ‘Mijn muis en ik’ en met weglating van oneindig veel nuances: terwijl ik, ogenschijnlijk passief, geduldig zit te wachten tot mijn muis en mijn computer, aangestuurd door een zgn. verborgen proces [= een sublieme, voor de ingewijde in werkelijkheid helemaal kenbare en begrijpelijke mix van minieme concrete elektrisch-fysische energie, een barrage van intense abstracte algoritmisch-informatietechnische krachten vanuit cyberspace, en toevalstreffers], elkaar hebben gevonden, …
… luctor ik [= stuur ik in werkelijkheid vanuit mijn geest, mijn ziel, intense krachten naar muis & computer en vandaar naar de server die ergens op de absoluut concrete aarde staat te draaien om dit allemaal werkelijk mogelijk te maken], en zodoende … ,
… ja, nu gebiedt de waarheid mij dat ik niets anders kan zeggen dan: … faciliteer ik door voorzichtig niets te doen en intussen te quasi-mediteren, mijn computer & muis-complex om gebruiksklaar voor mij te worden. Na een elke dag ietwat wisselend lange duur van enkele seconden flitst er even iets en is het einde oefening; ik kan mijn mailbox openen, kijken of op internet iets belangrijks staat, en mijn stukjes gaan schrijven.
Wie meer wil weten hierover, leze de bijdrage van Koo van der Wal in het boekje waarover ik een week of wat geleden hier geschreven heb: desteronline.nl/van-oude-en-nieuwe-ziekten-de-kwalen-die-voorbijgaan/.
Die bijdrage gaat over nieuwe inzichten in de natuur- en biomedische wetenschappen van de laatste eeuw. Op blz. 13 staat: ‘Met behulp van de chaostheorie, de theorie van de open, complexe, niet-lineaire dynamische systemen, de ontdekking van zelforganiserende vermogens van de natuur, de idee van … ‘EN NU KOMT HET!: ‘… emergente fenomenen en eigenschappen worden namelijk geheel nieuwe vensters op de natuur geopend.’
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar