Hoe komt het dat jullie zo een goeie familyband hebben, is de meest gestelde vraag aan mij. Die mensen hebben geen idee dat ze allemaal met dezelfde vraag binnenkomen. Dat heeft mij toch aan het denken gezet. Wat houd onze family bij elkaar? Daarmee bedoel ik ook jouw family hoor. Want uiteindelijk horen wij allemaal ergens bij. Een band ontstaat heel vroeg. Van jongs af aan. Je groeit met elkaar op. Maakt leuke maar ook minder leuke dingen met elkaar mee. In die fase gaat al doorschemeren hoe je het later met elkaar hebt. Dat is waarom ik erop hamer. Hoe klein kinderen ook zijn, geef ze de beste tijd die ze maar kunnen wensen, want daar word het zaadje geplant voor later.
Ze konden er de vinger niet op leggen omdat ze jong waren maar voelden dat het niet goed zat in hun jeugd. Later ben je oud genoeg om bijvoorbeeld door te hebben dat je vader je moeder regelmatig een pak slaag gaf of dat je moeder vaak stomdronken naar huis kwam en standaard ruzie maakte. Kinderen zijn dan klein, denk je dan als ouder. Ze zijn klein en hebben het toch niet door. Ze hebben het wel door op hun eigen manier. Weten in ieder geval dat het niet gezellig was. Met dat gegeven groeien ze dan op. Het is niet zo gek dat kinderen van die gezinnen, als ze oud en wijs genoeg zijn en hun ouderlijk huis hebben verlaten, er niks meer mee te maken willen hebben. Als wij deze voorgeschiedenis niet kennen en alleen dat laatste stukje van het verhaal horen dat zo een kind niet meer bij die ouders komt, dan zijn wij gauw geneigd te zeggen, ik snap het niet. Je doet je ouders dat toch niet aan! Dat is waarom ik altijd roep, ook al zijn ze klein en jong, geef ze de beste liefde die je in je hebt. Want daarmee vul je hun rugzak die ze nodig hebben op latere leeftijd om tegenslagen op te vangen. En om met moeilijke situaties om te gaan.
Kinderen willen geen geld maar willen liefde. Ik denk dat die liefde die ik en mijn broers en zussen gevoeld hebben tijdens onze jeugd tijdens het opgroeien, wij daarom zo in balans zijn en in staat zijn het stokje over te dragen. Want dit gaat van generatie naar generatie. Wij hebben het niet door. Denken dat wij maar voort denderen maar dat is niet waar. Wat wij doen wordt geregistreerd door onze meest nabije mensen: onze kinderen. Dat slaan ze op en ze handelen in hun latere leven precies zoals wij dat deden.
Mijn ouders waren heel zorgzaam en het was altijd heerlijk thuiskomen. (ondanks dat er af en toe gekibbeld werd maar op een gezonde manier, niet storend) En omdat wij dat als kinderen voelden, hebben wij het er nog steeds over. Ik merk dat dat gegeven de ‘rode draad’ was in onze opvoeding. Wij grijpen steeds terug naar dingen van toen. Toen=thuis=veilig=leuk geweest.
Natuurlijk krijgen wij broers en zussen wel es ruzie. Maar we sluiten na enige tijd weer vrede. Omdat wij niet zonder elkaar kunnen. Als er te lang ruzie is voelt het alsof er storing op de zender is. Ook al wil de ruziemaker stoer doen. Zo van, het kan mij niet schelen, het laat mij koud. Dan is er een van de broers of zussen die opstaat en zegt, waar komt die koude houding vandaan? Zo zijn wij niet opgevoed. Het zet je aan tot nadenken, al wil je koppig zijn en niet toegeven dat je verkeerd zat. Dat stemmetje in je meldt jou dat het genoeg is geweest om boos te zijn en je gaat langzamerhand weer praten met degene waar je ruzie mee had. Het begint met een luchtige app als bijvoorbeeld, ga je ook naar dat feest van die en die… Dan krijg je eerst een kort antwoord. Je blijft reageren, de antwoorden worden steeds langer en je voelt aan de antwoorden dat je beetje bij beetje weer op de oude voet met elkaar in gesprek bent. De ruzie wordt zo begraven en vervolgen wordt het gezamenlijke leven weer opgepakt.
Dit krijgen onze kids van dichtbij mee. Het is zelfs zo dat ze nu oud genoeg zijn om tegen mij als moeder te zeggen, hoe lang ga je nog boos zijn op je zus? Dat komt binnen. Ik onderneem dan schoorvoetend actie. Zo houden wij elkaar scherp en heb je een familyband die maakt dat je niet meer zonder elkaar kan.
Dit met het oog op de komende feestdagen in december waarbij alles draait om family warmte. Ik raad je aan om nu al te beginnen vetes bij te leggen. Zodat het toch een leuk uiteinde word in december.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar