De auto heeft altijd een grote rol gespeeld in mijn leven. Als buitenmens was ik altijd onderweg. Mijn rijbewijs haalde ik toen ik 27 jaar was. Dat moest wel want onze vriendengroep bestond uit motorcoureurs en de vrouwen hadden toen ook al haast allemaal hun rijbewijs en reden met een busje waar de racemotor in stond naar de circuits.
Onze eerste auto was een blauwe DKW, in die tijd een bijzondere auto met een viertakt motor. Met onze vrienden maakte wij veel tochtjes, o.a. naar Oostenrijk. Later hadden wij een Mazda met een trekhaak en gingen wij met de caravan naar de mooie bergen in Frankrijk.
Mijn rijbewijs kwam van pas bij Buurtvereniging Vredenoord, want wij gingen met groepen kinderen naar kamphuizen in Baarn en Teteringen, waar wij vakantieweken organiseerden. Hiervoor huurden wij een busje bij Van ’t Hart op de Kortekade. Met de jongeren gingen wij naar pretparken. Er werden ook uitstapjes gemaakt met dames van buitenlandse komaf waar zij het vandaag de dag nog over hebben.
(foto:) Links Greet Wijs en Ada van Dongen, de vrouw van motorcoureur Cees van Dongen, in Oostenrijk, 1955.
Mijn 4 broers woonden vroeger op de Vlietkade en de Goudse Rijweg. Later werden er nieuwe huizen gebouwd op Rotterdam-Zuid en in Lombardijen en gingen zij daarheen verhuizen. Verjaardagen werden altijd gevierd. De bereikbaarheid met openbaar vervoer was niet altijd makkelijk en dan is een auto een uitkomst. Want familie bezoeken is belangrijk voor mij.
Het deelgemeentekantoor in Kralingen-Crooswijk was dichtbij, dus ging ik altijd op de fiets. Wij hebben als raad op veel plekken vergaderd, o.a. in de Stormhoek, aan de Oudedijk, aan de ’s-Gravenweg, aan de Slaak en de Oostzeedijk. Voor iedereen makkelijk bereikbaar. Wij lieten ons als deelraadsleden in veel buurten zien, een mooie tijd!
Nu woon ik al 12 jaar in Berkel, ben nog lid van de PvdA en vlakbij mijn kinderen. Nog steeds in het bezit van een auto, een Opel Corsa die nu 18 jaar oud is maar het tot nu toe nog altijd doet. Als ik ga bridgen haal ik medespeelsters op maar ook als ik ga klaverjassen, rijden er enkele dames mee, tenminste als de corona het toelaat en ik hopelijk mag blijven rijden.
Ik wil nog van alles maar als je ouder wordt heb je het niet in eigen hand. Na regen komt zonneschijn en ook nu geloof ik er in.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar