Onze stad Rotterdam wordt steeds mooier maar er is ook heel veel gebeurd voordat het zover was. Ineens woonde ik na het bombardement in 1940 aan de brandgrens (Ketenstraat) en speelde als kind in het puin. Kralingen West was ineens de buitenrand met zicht op de binnenstad, tenminste op van wat ervan over was.

Maar dat veranderde gauw. Heel snel werden er plannen gemaakt voor nieuwe woningen. Dat werd een heel lang gebouw aan de Vredenoordlaan welke de buurt afsloot. Veel minder zicht en doorgangen naar de stad.  De bewoners erachter in de oude huizen waren niet blij en hebben met ondersteuning van Wijkorgaan Crooswijk een actiegroep opgericht. Er kwam ook opbouwwerk in de buurt en na jaren vergaderen werd de oude buurt gesloopt. Alleen de korte Wollenfoppenstraat bleef bestaan.  Maar voor je gaat slopen moeten de bewoners een ander huis hebben en wat is mooier dan de open plek tussen de nieuwe woningen en de binnenstad?

Het nieuwe gebied, nu de Gerdesiaweg, kreeg eerst de metro. Alles moest op de schop. Daarna werden de bewoners geconfronteerd met plannen voor een nieuwe wijk. Blij waren ze niet maar na 3 jaar actie en overleg kwam er een oplossing en werd er een mooie grote wijk gebouwd die liep vanaf de Lusthofbuurt tot het Oostelijk Zwembad.

De grote verhuizing was in 1980. Mijn moeder en haar oude buurtjes hadden ineens een mooie woning met douche, tuin en veel meer ruimte.
In het stadsarchief is een film over de verhuizing van de bewoners. In 1981 ben ik ook op de Gerdesiaweg gaan wonen en heb er 27 jaar gewoond. Toen niet geweten dat wij op een gifbelt woonden, want toen wij daar net rustig woonden, kwamen de berichten dat door de gasfabriek die daar had gestaan, waar gas uit kolen werd gehaald, de grond vervuild was. De hele boel moest worden uitgegraven vanaf de Oostzeedijk tot de Oudedijk. Het hele project heeft 10 jaar geduurd want alles moest eruit want anders kwam het in het grondwater.

Ik was toen al deelraadslid in Kralingen-Crooswijk en heb alles van dichtbij meegemaakt. Heel interessant, zeker over het grondwater waar ik van leerde dat er ook eb en vloed is heel diep onder de grond. In 1999 was de sanering klaar voor de bewoners uit de oude buurt. Na de sloop van je oude huis, actie voor je nieuwe huis en de grote sanering was het mooi geweest.

Ik ben wegens mijn leeftijd verhuisd naar mijn dochter in Berkel en Rodenrijs. Maar mijn herinneringen neem ik mee, zoals toen mijn vader terugkwam uit Duitsland. Hij was dwangarbeider geweest. Op de plek waar mijn vader na de oorlog met een vrachtauto terugkwam, heb ik na de overwinning voor de Gerdesia nieuwbouw, een van de gelukkigste momenten in mijn leven gehad en heb alleen op die plek het actielied staan zingen. In het stadhuis op de Coolsingel zongen wij dat actielied samen met burgemeester André van der Louw (zie foto).

Greet Wijs

Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
[wysija_form id=”1″]