In de Volkskrant van 24 oktober stond een uitgebreid artikel van Margreet Vermeulen over de BijnDoodErvaring. Een van de deskundigen die daarin aan het woord kwam, was Jacob Jolij. Hij is als cognitief neurowetenschapper verbonden aan de Afdeling Experimentele en Arbeidspsychologie van de Rijksuniversiteit Groningen. Hij is ook auteur van het recent verschenen boek ‘Het bewustzijn, wat is dat eigenlijk?’ Eerste pogingen tot een antwoord leverde als nieuwe vragen op ‘Een product van je brein? Of toch niet?’
Jolij lijkt helemaal een ‘coming man‘ te zijn. In het Boeddhistisch Dagblad van 7 september schreef Erik Hoogcarspel een lovende recensie. Vorige week maandag had de NRC een paginalang artikel over hem, ikzelf had het vorige week op De Ster Online over hem: desteronline.nl/de-molen-als-klok-van-de-duivel. Radio 1 had zondag aandacht voor hem in OVT (10-12 uur, over parapsychologie en zo), de VPRO-gids van deze week wijdde er drie bladzijden aan waarvan de helft over Jolij.
Ik veroorloof me in alle bescheidenheid enkele aanvullingen voor het geval er een tweede druk van het boek mocht komen. Het laatste item in het achtuurjournaal van vrijdag 20 november was sensationeel en had alles te maken met Jolij’s bewustzijnsprobleem. Ik citeer uit de samenvatting op internet: ‘Als het aan minister Carola Schouten ligt, gaat circusolifant Buba binnenkort vanuit Beringe naar een opvang in het buitenland. Tegen de zin van circusfamilie Freiwald. Die krijgt steun van CDA-Kamerlid Martijn van Helvert. Hij pleit voor een generaal pardon voor Buba.’ Het was, ik overdrijf niet, een ontroerend item. Het had een lange voorgeschiedenis. Ik citeer uit het AD van 10 mei: ‘Al 28 jaar reist Buba, een 45-jarige Afrikaanse vrouwtjesolifant, mee met het Duits-Nederlandse circus Freiwald. En al heel veel jaren is daar gedoe over. Nu weer. Want op 30 juni loopt de vergunning af die het Nederlandse ministerie van Landbouw, Natuur en Visserij (LNV) aan het circus heeft gegeven om Buba mee op pad te nemen. De organisatie House of Animals is een petitie gestart: de dierenactivisten willen dat het ministerie de vergunning niet verlengt en wensen Buba een rustig pensioen toe in het Europese opvangcentrum Elephant Haven in Midden-Frankrijk. ”In die opvang kan ze de rest van haar leven gewoon olifant zijn’’, zegt Karen Soeters van House of Animals. Een Afrikaanse olifant wordt gemiddeld 65 jaar, Buba heeft dus nog even te gaan. De petitie heeft inmiddels ruim 800 ondertekenaars.’
Afbeelding van will zhang via Pixabay
Tot zover het AD. Nu was er dus toch weer rumpus (= reuring, opwinding). Het ging met Buba net als met menselijke bejaarden die van hun vertrouwde medemensen losgescheurd en ergens waar ze niet meer storen opgeborgen worden. Anders, en echt sensationeel was, hoe de oppasser van Buba zich ontpopte als een perfect echt levend menselijk voorbeeld van de ‘olifantenfluisteraar’ zoals Martin Suter hem naar analogie van de iconische paardenfluisteraar heeft getypeerd in zijn science fiction roman Elefant (2016). Als dit niet onder het begrip ‘bewustzijn’ valt, weet ik het niet meer. Steun Kamerlid Martijn van Helvert! En breng dit nieuws-item onder de aandacht van Jacob Jolij. Als het niet in zijn boek komt, ontbreekt daar iets.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar