Heel bizar eigenlijk dat we het allemaal doen maar dat niemand erover praat. Ik kan er nog steeds niet aan wennen. Ooit heeft iemand verzonnen dat wat in de slaapkamer gebeurt, achter gesloten deuren moet blijven. Het grappige is dat volgens mij die persoon allang is overleden maar we houden ons er nog krampachtig aan vast. Weet je waarom? Omdat we te lui zijn om zelf te denken. We worden ook steeds luier gemaakt. Als je kijkt naar de routeplanner, je typt het adres in en je wordt begeleid tot voor de deur van dat adres. YouTube? Net zo. Je typt een lied in en vervolgens worden steeds dezelfde soort liedjes voor je uitgekozen, waardoor je niet steeds een lied hoeft in te toetsen. En zo kan ik doorgaan met op te noemen hoe lui we worden gemaakt. Je kiest er zelf voor om of klakkeloos te volgen of je kan zeggen: het is goed dat die hulpmiddelen er zijn maar ik wil toch af en toe de dingen op mijn eigen manier doen. Daar wil ik naartoe. Sta op uit je luie stoel en verstop je niet achter wat ooit verzonnen is. Wat in de slaapkamer gebeurt, daar praten we niet over. Ik wil dat je dat wel gaat doen. Dat je er wel over gaat praten. Begin erover met de mensen die je liggen. Want ik weet dat veel van ons met vragen zitten of met onzekerheden. Lucht je hart. Wellicht kan de ander iets voor je betekenen. Want, hoe dan ook, we doen het allemaal, dus eenieder heeft een mening.
Waar ik naartoe wil is, dat die cirkel van stilzwijgen doorbroken wordt. Ik hoor nog over teveel mensen die aan het scheiden zijn. En als je vraagt wat de reden is, hoor ik te vaak: we leefden al jaren als broer en zus. Dan denk ik: broer en zus? En je hebt een lekkere vent voor je neus. Ergens gaat er iets fout. Ik kan je verzekeren dat dat al in het begin plaatsvindt. We zijn jong, onervaren, gaan trouwen, belanden in bed en rommelen wat aan. Nog sterker: die man stoot een paar keer in de vrouw, komt klaar en gaat slapen. Die vrouw staart vervolgens naar het plafond. Je kan haar horen denken. Is dit het? Ik vind het niet gek dat deze vrouw bij zichzelf denkt ‘s avonds: ik heb geen zin in dat moment met mijn man. Want ik vind er niks aan. Die gaat de bekende hoofdpijn inzetten. In de avond gaat ze vroeg naar bed omdat ze hoofdpijn heeft ( niet echt natuurlijk). Ze denkt: geen zin in dat saaie tafereel met mijn man. Of ze gaat eerder naar bed en doet alsof ze slaapt als haar man naast haar komt te liggen. En als dat jaren zo doorgaat dan vind ik het niet gek dat je na enige tijd zegt: we leefden als broer en zus met elkaar. Jullie zijn er beiden debet aan. Hierin heeft niemand schuld. Wat ik wel weet: zorg ervoor dat die passie van ooit terugkeert in de slaapkamer. Anders loopt de ander zo over naar een nieuwe vlam die wel dat vuurt geeft in de slaapkamer. Want weet je wat het is? Dit saaie gedoe van jullie kan jaren achtereen doorgaan. 10, 15 jaar, maar er komt een dag dat een van jullie het licht ziet en vertrekt. Laat het niet zover komen. Besteed wat meer aandacht aan jou slaapkamer moment. Je kan het beste kinderdagverblijf voor je kids vinden, de beste aankoop van een auto auto doen, de leukste vakanties uitzoeken maar wat in de slaapkamer gebeurt, daar heeft niemand het over.
Keep it sexy, keep it safe.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar