SANS RANCUNE
een korte dialoog tussen twee boezemvrienden
Ben je daar eindelijk? zei de Kralingse Plas,
je bent al dagen niet langs geweest,
laat staan dat je me hebt bevaren.
Was je ziek of zo?
Laat het mij dan voortaan weten.
Denk erom dat je het niet meer in je hoofd haalt,
je weet hoe ik aan je gehecht ben, na al die jaren.
Je bent mijn beste vriend.
Dus doe het niet meer, hoor je me?
Anders laat ik je er niet in,
als je straks dood bent.
Dan komt je as niet in de plas,
als je dat maar weet.
De liefde kan niet van één kant komen.
Basta!
Ik knikte beschaamd.
Maar hallo maatje, vervolgde de plas, zijn we weer vrienden?
Klonk het vergevingsgezind.
Zal ik wat zwanen voor je toveren, bij de molens,
daar hou je toch zo van?
Een zeemeermin, mok ik nog wat na,
geef mij maar een zeemeermin.
Dat kan ik niet, dat weet je toch, ga nou niet zeiken!
Begin nou weer niet opnieuw.
Altijd weer die zeemeerminnen, dat gaat me vervelen.
Ik knikte schuldbewust, maar dankbaar ook,
het zal niet meer gebeuren, zei ik.
Oké! We zetten de vlaag erop, antwoordde de plas,
windkracht zes, heel even!
En nou niet zeuren verder, de zaak heeft afgedaan.
Hoor je me, ouwe gabber van me?
Zijn we weer vrienden?
Weet je nog hoe het begon? Dat je verliefd was?
Op de dochter van de sluiswachter.
Je gaf nog klapzoentjes.
En op welk eilandje ben je ook al weer gemaakt?
Nee, je bent er niet geboren.
Maar genoeg hierover, we stoppen ermee,
ouwe Kralingse Reiger van me!
Sans Rancune!
foto: gezicht op de Kralingse Plas
Dit gedicht is van de hand van Joop van den Bos die op 20 april jl. overleed. Hij werd 91 jaar. De Kralingse dichter en voordrachtskunstenaar, met Crooswijkse roots, leed aan dementie en dat was zeer moeilijk voor hem en zijn omgeving, in het bijzonder voor zijn vrouw Jenny.
Joop van den Bos
Op 28 januari 2018 werd Joop van den Bos geëerd door de organisatoren van de Kunstroute Kralingen-Crooswijk.
Talloze culturele evenementen werden jarenlang door hem opgeluisterd en opgevrolijkt als hij zijn gedichten voordroeg, altijd energiek en vol vuur.
Af en toe kwamen we elkaar tegen op straat en dan maakten we een praatje. Joop liet dan zijn hondje Chita uit. Soms bleef het bij een groet vanaf de overkant van de straat: Dag Joop!
Eeuwke Woldring, namens De Ster / De Ster Online
Nadere berichtgeving over de uitvaart en crematie volgt.
KRALINGSE PLAS
Hier was de veenderij,
onze warmte
door mensen afgegraven.
Hoor de grond leeft nog
in het water
en de toegeknepen ogen in de wind.
Hier is de stad
geen stad,
maar natuur nog in de mensen,
mijn grootvaders handen.
Joop van den Bos
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
ach jammer, hij ruste in vrede, maar hij was nooit rustig
Kwam dhr.van Den Bos regelmatig tegen langs de Plas met zijn hondje, soms een praatje, wij hadden zo’n zelfde hond.
Vond hij eigenlijk niet leuk, er waren er al zoveel.
Markante figuur heeft Kralingen verloren. Moge hij ruste in vrede.
Joop was een leuke buurman om altijd tegen te komen met zijn grapjes die die altijd zo uit zijn mauw schudde. Wij wensen zijn lieve vrouw Jenny en de familie veel sterkte toe. We zullen hem missen