Ik ben in Suriname op vakantie. Daar was ik echt aan toe. Merkte ik toen ik in het vliegtuig stapte naar Suriname. Eenmaal in Suriname aangekomen ben ik zó losgegaan. Het was de tijd van de jaarwisseling. Heel veel feesten en evenementen. Leuke dingen om naartoe te gaan. Maar ik bedacht, Ik kan niet blijven jagen, ik moet het af en toe ook wat rustiger aan doen. Wilde wel iets doen waar ik achter stond en leuk vond. Het werd zwemmen.
Tegenwoordig heb je op bijna elke hoek van de straat een zwembad. Dat was voorheen niet zo. Maar met de komst van de vele toeristen gaat men bij bijna elk hotel een zwembad laten verrijzen. De een nog mooier dan de ander. De hotels zitten niet altijd vol, dus hebben ze heel slim bedacht dat je, al ben je geen hotelgast, ook gebruik mag maken van het zwembad. Voor één dag was ik ook zo een toerist. Koos een zwembad dichtbij mijn logeeradres. Hotel Babylon.
In het zwembad was ik alleen met nog twee jonge meisjes. Ik raakte aan de praat met ze. Bleek dat ze vriendinnen zijn maar dat een van de twee, twee jaar geleden terug is gegaan naar Suriname. Ik vroeg aan de vriendin die terug is gegaan naar Suriname: hoe vind je het in hier? Dat meisje antwoordde zo lelijk : Suriname is leuk maar de juffen niet, daarom vind ik school niet leuk. Ik vroeg wat ze precies niet leuk vindt aan de juffen. In koor hoorde ik ze zeggen dat de juf ze af en toe een stomp geeft. En hééél streng is. Je zag dat ze eronder leed. Ze moest mij beloven het aan haar moeder te vertellen. In de hoop dat iets gaat gebeuren. Want weet je hoe erg het is, als een kind school als rot ziet? Want je moet zowat je hele leven naar school.
Voor de vriendin die uit Nederland op vakantie was, is het fijn om te zien dat haar vriendin het voor 80 procent goed heeft. Want emigreren is leuk maar hoe pakken de kids het op? En hoe voelen de kids zich? Niet onbelangrijk!
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar