De activiteiten die ondernomen worden om minder CO2 uit te stoten spreken mij wel aan. Niet omdat ik die klimaatdrama verhalen altijd geloof, maar omdat ik het een unieke uitdaging vind. Zo’n beetje de enige met alleen maar voordelen: minder afhankelijkheid van olielanden, de olie raakt toch op, dus eens moeten we er toch aan, waarom dan niet nu? Zoals vaker hebben onze voorouders het bij het verkeerde eind, van de wind – en dat zullen we allen nog meemaken – kun je namelijk wel leven.

Een lichte vorm van twijfel heb ik wel, want hoewel ik weet dat we volgens onze klimaatprofeten de aarde aan het opwarmen zijn, vind ik het buiten nog best koud. We zullen zien. Maar eerst een anekdote als inleiding voor wat ik dit keer te zeggen heb. Mijn dochter, klein van stuk maar al in de 20, wilde onlangs een alcoholvrij biertje kopen. Bij een gerenommeerde supermarkt. Maar dat ging niet zomaar. Zij moest haar identiteitskaart laten zien, om aan te tonen, dat zij minimaal 18 was. Natuurlijk discussie, maar de kassière was onvermurwbaar. Zij kende de regels, maar begreep ze kennelijk niet. Humor? Een teken van ons leefklimaat? Volgens mij dat laatste. Tijd voor klimaatverbetering dus. Van ons omgangsklimaat. Binnenkort wordt het weer weer warmer en dan gaan de ramen open en gaan wij op terrassen zitten. Met open ramen hoor je meer en adem je ook gauw de kookrook van je barbecueënde buren in. Ook hoor je voorbij scheurende brommers harder dan in de winter. Kortom, mensen die willen, kunnen zich maximaal ergeren. Maar waarom zouden wij ons ergeren? Omdat onze rechten op rust en geurloosheid geschonden worden? Hebben we die dan? Misschien, maar voor leven en laten leven is ook heel wat te zeggen. We kunnen ook gewoon onze schouders ophalen en doorgaan met het leven. Natuurlijk hebben we gelijk en de ander niet en kan er van alles gebeuren. Zoals het risicovolle onverantwoorde drinken van een alcoholvrij biertje door een minderjarige. Gooi open die ramen, maar sluit zo nu en dan je ogen. Geniet nu, het is herfst voor je er erg in hebt.

Eduard Schuringa

Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
[wysija_form id=”1″]