Dit boekje ligt bij in de Oosterboekhandel J. Amesz (sinds 1895!) in de Voorschoterlaan op de toonbank. Het kost een riks oftewel amper zes cent per bladzijde. Een béétje literatuurliefhebber neemt het zó mee.
De vragen oproepende titel wordt op de achterflap uitgelegd: ‘In “Mijn moeder de Romein” verklaart Kristien Hemmerechts niet haar liefde voor de klassieken. Wel onderzoekt ze de grote invloed die de teksten, verhalen en citaten op haar en haar werk hebben gehad. De oude Romeinen en Grieken waren min of meer permanent aanwezig in het huis waarin ze opgroeide, vanwege de grote bewondering van haar ouders voor het klassieke erfgoed. Haar moeder was lerares Latijn en bracht ook Kristien de beginselen van de Latijnse syntaxis bij. Dat was niet altijd bevorderlijk voor hum relatie. Hemmerechts beschrijft haar gemengde gevoelens, om te eindigen bij waardering. Ze beseft hoe onvermijdelijk de klassieken zijn gebleven en stelt vast dat ze een waarheid vertellen die zij met veel tijd en jaren heeft leren bevatten.’
Het boekje leest in eerste aanleg zó weg. Maar dan komt het. Ik ben echt alleen een héél klein beetje literatuurliefhebber en daardoor word ik een beetje onrustig als ik op blz. 17 lees over een geval van een beroemd werk dat Kristien H. noemt, en waarvan ze zegt ‘De herkenning tovert een glimlach op de lippen.’ In (dit) geval lijkt (deze verwijzing) me geen voorwaarde om de passage te begrijpen. Ja, nee … – ik heb geen idéé waar het over gaat. Gelukkig komt ze me tegemoet. ‘Bij Ulysses* horen intussen een pak verklarende voetnoten’, schrijft ze. ‘De lezer moet een inspanning leveren om ze te lezen en te doorgronden. Dat loont de moeite, je krijgt er inzicht voor in de plaats.’
Daar is geen woord Frans bij en ik onderschrijf het. En dat ‘pak verklarende voetnoten’ spreekt me helemaal aan. Voor amateurs in de schone letteren zoals ik is ook bij dit mooie boekje van Kristien zo’n verzameling aanvullende informatie vruchtbaar. Gesteund door internet, ga ik die maken! Als het wat wordt, zal ik het hier melden.
*’Ulysses is een in 1922 uitgegeven roman van James Joyce. Over het algemeen wordt Ulysses, … gezien als de belangrijkste exponent van de modernistische literatuur. Door zijn vaak gevoelige en confronterende thematiek was Ulysses lange tijd het onderwerp van controverse, met name het feit dat Joyce herhaaldelijk expliciet aan seks refereert werd hem niet in dank afgenomen. Dit resulteerde dan ook in een langdurig verbod op het boek in onder meer de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Ierland. Beweerd wordt dat Ulysses, na de Bijbel en de Odyssee van Homerus het meest bestudeerde boek is in de literatuurwetenschap. Nog steeds zijn wetenschappers verdeeld over de vraag of Ulysses een overschat stuk egotripperij of een absoluut meesterwerk is. Het is ongetwijfeld voor het grote publiek ook een weinig toegankelijk boek: velen zijn eraan begonnen maar slechts zeer weinigen houden vol tot het eind. In een door het Engelse dagblad The Guardian in 2007 georganiseerde verkiezing van de minst uitgelezen boeken ooit eindigde Ulysses royaal in de top 10 met een derde plaats.’ [Wikipedia]. Op 9 september 1978 kreeg ik ter gelegenheid van mijn promotie een exemplaar van de buren in de Charlotte waar we toen woonden. Ter gelegenheid van dit boekje van Kristien H. heb ik weer eens uit de kast gehaald … – oh oh …
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar