Deze parkgans en kuiken – met schutkleur tussen de narcissen – kwam ik tegen langs de Boezemsingel. Een mooi lenteachtig tafereeltje, vindt u ook niet? Ik vroeg me wel meteen af: één kuiken, is dat niet vreemd? Ganzen krijgen toch altijd veel kuikens? Zouden al die andere jonkies al gesneuveld zijn? Ten prooi gevallen aan roofdieren of het verkeer?
Ik herinnerde me dat ik op de website van de gemeente had gelezen dat Rotterdam aan nestbeheer doet bij ganzen. Wij zoeken alleen eieren met Pasen, de boswachters doen dat het hele voorjaar. Zij halen de ganzeneieren uit het nest, maar laten er één liggen en zetten daar een merkteken op. Als de gans in de weken daarna eieren blijft leggen, haalt de boswachter de nieuwe steeds weg. Met als resultaat: per nest komt er maar één gansje bij. Elk jaar worden ongeveer 3000 eieren uit nesten gehaald.
Waarom?
Omdat ganzen overlast veroorzaken door hun poep en lawaai, aldus de gemeente. Niet iedereen deelt die mening. Er zijn genoeg Rotterdammers die zoveel van ganzen houden dat ze hen voeren, tegen alle verboden in.
Ik denk dat ganzen regelmatig overlast ervaren van ons mensen, waarvan er steeds meer bij komen en die de nodige rommel en herrie in de buitenruimte veroorzaken. Maar tot drastische beheermaatregelen heeft dat nog niet geleid.
Volgens de gemeente hebben ganzen er niet veel last van dat hun eieren worden weggehaald. Maar ik vraag me af: wat doet het met de jonge gansjes, die de boswachter heeft uitverkoren om wel geboren te worden, als ze niet met broertjes en zusjes opgroeien? Is dat niet zielig?
Er schijnen ganzencrèches te zijn: kuikens uit verschillende nesten trekken met elkaar op, onder toeziend oog van een aantal ouders. Dus dan valt dat zielige misschien wel mee.
De gemeente meldt verder dat ganzen door het beheer hun nest steeds vaker gaan maken op plekken die de boswachter niet kan vinden, en dan vooral nijlganzen. De nijlgans is een invasieve exoot: een soort die van nature niet in Nederland voorkomt en die in de voortplanting dus best mag worden afgeremd. Maar wat gebeurt er op termijn als zij hun nesten beter kunnen verstoppen dan onze inheemse ganzen, en dus meer jongen voortbrengen? Hopelijk kunnen onze boswachters daar nog een oplossing voor vinden.
Zo’n gans met één kuiken geeft dus genoeg stof tot nadenken. En ziet u de komende tijd ganzen met veel kuikens in uw buurt? Dan weet u: die zijn de boswachters te slim af geweest…
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar