Ik weet niet – Wat moet het beduiden, dat ik zo droevig ben? Met die woorden begint een beroemd Duits gedicht: ‘Ich weiß nicht, was soll es bedeuten, Daß ich so traurig bin‘. De beide volgende regels luiden: ‘Ein Märchen aus uralten Zeiten, Das kommt mir nicht aus dem Sinn.‘ Die twee laatste regels bouw ik een beetje om.
Een ernstig belegen, banaal Nederlands mopje uit lang vervlogen tijden heeft zich hardnekkig vastgezet in mijn gemoed. Het gaat over een braaf katholiek meisje dat uit haar geboortedorpje naar de grote stad vertrekt. Als ze na járen terugkomt, gaat ze biechten. Dat vindt ze heel moeilijk. ‘Ik ben … p… p … pp … ppp … geworden’, stamelt ze; meneer pastoor moedigt haar aan en dan komt het grote woord eruit: ‘Ik ben prostituee geworden’. ‘Oh God zij dank!’, roept de pastoor; ‘ik was zo bang geworden dat je zou gaan zeggen dat je protestants geworden was’. In een dergelijke situatie bevind ik mij nu.
Ik verzin een biechtvader (in mijn verbeelding is dat Ster-redacteur Eeuwke Woldring, die als enige al een week geleden op de hoogte was van wat ik mij zou laten overkomen en wat ik u als gedane zaak nu ga opbiechten), en meld hem ‘Ik ben ge… ge … ‘, en Eeuwke knikt bemoedigend: ‘Schrijf het maar op – ik weet immers wat je gaat zeggen’, dus ik durf nu: ‘Ik ben gevaccineerd!’, en Eeuwke speelt het spelletje perfect sportief mee en roept: ‘Oh wat een geluk! Ik was zo bang dat je zou gaan zeggen ‘“ik ben genaaid door de Belastingdienst“’.
Nee, dat niet dus. Maar ik voel me … ‘wel een beetje zo (ik bedoel “genaaid”)’, wou ik spontaan opschrijven, maar dat zou ik dan moeten wissen want ik weet niet of ik me echt zo voel. Eigenlijk bedoel ik dat ik niet meer weet wat ik voel.
Dat laatste kan ik precies uitleggen!
In het AD van vrijdag staat een uiterst verhelderend artikel onder de kop ‘Ruzie en eenzaamheid plagen ongevaccineerden’. Auteur Marcia Nieuwenhuis. Aankeiler: ‘Grote groepen voelen zich heel slecht. De coronacrisis drukt zwaar op het gemoed van ongevaccineerden. De afgelopen maand zijn antivaxers zich eenzamer gaan voelen, maar een prik is voor velen geen optie.’
De doorbraak in mijn non-gevoel bracht deze passage teweeg: ‘Volgens het ministerie van Volksgezondheid “is er een oplossing voor de eenzaamheid van ongevaccineerden, namelijk een vaccinatie” (in de tekst van het AD-artikel zoals die op mijn computerscherm is verschenen, staat overigens een amusante drukfout: ‘oMgevaccineerden’!).
Dàt is het! Helemaal in de geest van de onvergetelijke Grote Filosoof Oscar Wilde: ‘The only way to get rid of a temptation is to yield to it. Resist it, and your soul grows sick with longing for the things it has forbidden to itself, … ‘: de enige manier om verlost te worden van een verleiding is er aan toe te geven. Als je je blijft verzetten, zul je in je ziel ziek worden van verlangen naar datgene wat je ziel je verbiedt … .
Het AD artikel vervolgt: ,,Dat helpt de zorg én voorkomt maatregelen’’, aldus een woordvoerder van minister Hugo de Jonge. ,,Als je twijfels hebt, praat er vooral over met je huisarts of de GGD.”
En dat is de perfect passende ‘uitsmijter’ (‘Een uitsmijter is een pakkende conclusie of slotzin van een tekst of reclame-uiting. Het doel van de uitsmijter is om de tekst samen te vatten en de lezer aan te zetten tot een bepaalde gedachte of handeling. Bij wervende teksten onderscheiden we drie verschillende fases: blikvanger, argumentatie en uitsmijter. Deze fases sluiten aan bij het AIDA-model, dat erop is gericht om een lezer te overtuigen tot een actie over te gaan. Vaak bevat het einde van een tekst een verwijzing naar het begin om zo de cirkel rond te maken. Een uitsmijter kan er voor zorgen dat de boodschap van de tekst beter blijft hangen). Overgenomen van onlinemarketingagency.nl/marketingtermen/uitsmijter
Als u het niet gelooft, lees dan zelf maar : ad.nl/binnenland/ruzie-en-eenzaamheid-plagen-ongevaccineerden-grote-groepen-voelen-zich-heel-slecht En ik begin nu ook te begrijpen wat er echt aan de hand is.
Het virus tast ook de hersenen aan en veroorzaakt daar een zogeheten melancholia agitata. Bijna op de dag af een jaar geleden heb ik daarover dit in De Ster geschreven (en 16 februari van dit jaar kwam ik er even op terug):
Tekst loopt door onder de afbeelding
De geschiedenis van de ziektepreventie in de vorm van vaccinatie zoals wij die nu kennen begon op 14 mei 1796 in het dorpje Berkeley in Gloucestershire, Engeland. Toen kreeg de achtjarige jongen James Phipps een injectie met koeienpokkenetter van de arts en wetenschapper Edward Jenner. In voorgaande jaren was op dit gebied ook in andere landen incidenteel al veel gebeurd – pas met het werk van Jenner werd het een groot hoofdstuk in de medische wetenschap en de geneeskunde. Korte tijd later begon de controverse in talloze varianten van de vele vormen die wij nu kennen. Het plaatje komt van Wikipedia, met als bijschrift: The cow-pock,-or-The wonderful effects of the new inoculation! – Vide – the Publications of ye Anti-Vaccine Society, 1802. Het karikaturiseert vermeende bijwerkingen van de vaccinatie. (H.V.)
‘Lang geleden, toen ik geneeskunde studeerde, jaren ’60, waren veel dingen min of meer net zoals nu, maar was tegelijk veel ook anders. In de psychiatrie had je twee grote “echte” ziekten: schizofrenie en de manisch-depressieve psychose. Allebei bestaan ze min of meer nog steeds – maar wel alleen “min of meer”. De manisch-depressieve psychose wordt tegenwoordig “bipolaire stoornis” genoemd, maar wordt nog wel steeds gekenmerkt door het afwisselend optreden van manische en depressieve periodes. Niet alleen je stemming maar ook je energie schommelt tussen twee uitersten. In een manische episode zit je boordevol energie en ben je vaak hyperactief. In een depressieve episode het tegenovergestelde: je voelt je futloos, energieloos en hebt nergens meer zin in. … (Toen) kwam in dit verband iets bijzonders in mijn herinnering op. … Ik herkende het ziektebeeld dat bekend staat als ”Melancholia agitata”. Dat is een, voor zover mij bekend, eigenlijk tamelijk zeldzaam ziektebeeld. Het is ooit ergens in de 19e eeuw voor het eerst beschreven; in cyberspace kon ik er maar één Nederlandstalige publicatie over vinden (in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde van 24 maart 1924); veel recente literatuur in het Engels is er niet. Ik zou niet durven erover te schrijven als ik niet ooit, intussen bijna zestig jaar geleden, één geval van nabij gezien en meegemaakt had. Dat was onvergetelijk, en nu, … (herken ik de) tot totale krankzinnigheid opgestuwde mix van diepe wanhoop en razende woede – die VOEL ik (nu opnieuw)’; tot zover desteronline.nl/melancholia-agitata
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
Gevacciliteerd!