Ik heb een paar heel oude dia’s (weet u nog wat dia’s waren?) omgezet naar digitale foto’s. De hierbij afgedrukte foto is er zo een, genomen in 1976 vanaf de bovenste slaapplaats van een couchette in de trein. Mijn vrouw Marian, dochter Barbara en ik waren per trein onderweg naar Monaco, alwaar mijn zwager toen woonde (de zwager, die nu zijn geiten hoedt in Seillans). Het was toen nog een zorgeloze tijd. Gewoon omdat wij zelf zorgeloos waren. Deze treinreis is daar een goed voorbeeld van.

Wij waren gekleed als hippies. Ook ik had haar tot op de schouders. Wij stapten op bij het Centraal Station. Ergens bij Brussel hoorden wij in een andere couchette gitaamuziek, dus wij even kijken. Onze dochter lag inmiddels op de hoogste slaapplaats te slapen (waar vanaf ik deze foto heb gemaakt), goed vastgebonden met een tuigje zodat ze er niet af kon kukelen. Er zaten een paar Engelse jongelui met een gitaar te zingen, met een biertje erbij. Ik speel zelf gitaar en wij hadden rum en cola bij ons, dus het ijs was snel gebroken en wij zongen de laatste Beatles- hits. Een oud echtpaar had last van onze herrie en daarom zoch – ten wij een lege couchette op. Dat was twee treinstellen verder. Daar zat niemand.

De stemming was gezellig luid ruchtig, er werd gedronken, wij waren op vakantie en de Engelsen ook. Het was rond middernacht toen de trein weer eens stopte. Marian wilde even naar de kleine gaan kijken. Wij lieten onze drank staan en ik liep voor de gezelligheid even mee. Wij waren nog maar net in ons rijtuig toen wij metaal tegen metaal hoorden slaan. Het voertuig van de Engelsen bleef staan en wij reden door. Als wij slechts enkele seconden later terug waren gegaan naar onze couchette, dan waren wij, net als die Engelsen, in Parijs blijven staan, terwijl ons kind in haar eentje naar Monaco was afge reisd, vastgebonden aan de slaapplank in onze cou chette.

Jacques Beket