Wij mensen zijn geneigd om onze mening aan anderen op te dringen. Zolang je het verhaal niet van twee kanten gehoord hebt, kun je geen mening hebben. Dan nog moet je voorzichtig zijn, want niet iedereen spreekt de waarheid. Vaak vertelt iemand zijn verhaal maar dan de versie die wij willen horen. Het leven is een groot spel waarbij wij de spelers zijn. Wees daarom alert. Laten we leren te luisteren naar elkaar.

Gewoon luisteren meer niet. Betrap jij jezelf er wel’s op dat, terwijl de ander aan het vertellen is, je al een antwoord klaar hebt? Niet doen. Want mensen hebben behoefte aan een luisterend oor. Meer niet. Zeker met de feestdagen voor de deur. Dan zijn wij wat emotioneler. We zijn geneigd eerder te denken aan onze eigen pijn. Ondanks dat het een maand is van feest en nog eens feest. Het is ook een periode waarbij het einde van het jaar nadert. Einde jaar associëren wij met stilstaan bij wat er het afgelopen jaar is voorgevallen. Een vorm van evalueren. En ik kan je vertellen dat een ieder van ons zo zijn eigen issues heeft waar zij of hij mee heeft moeten dealen. De een kan er wat beter mee omgaan dan de ander om terug te blikken. Hou elkaar in de gaten als je een praatje maakt en kijk elkaar recht in de ogen. Wellicht haal je uit de ander zijn blikken hoe die zich voelt. Doe daar iets mee. Als is het maar door een hand op de schouder van de ander te leggen.
Wij hebben elkaar nodig.

Een stuk in de krant ging mij aan het hart. Een moeder deed een oproep om haar dochter te vragen terug te komen naar huis. Ik vertelde dat ik daar moeite mee had. Het heel erg vond voor beide partijen. Er moet iets zijn voorgevallen waardoor die dochter het huis uit is gevlucht. Wat mij verbaast is dat expliciet in dat artikel stond dat het meisje uit een ‘welgesteld’ gezin kwam. Hoezo moeten ze vermelden ‘welgesteld’? Alsof het daar altijd pais en vree is. In alle lagen van de bevolking komen dit soort problemen voor. Het heeft niks met geld te maken. Welgesteld gezin stond er. Ik weet dat eenieder die dat las gedacht moet hebben: welgesteld, dus dat kind moet het goed gehad hebben thuis. Waarom loopt ze dan weg? Wat ondankbaar. Ik bekijk het door een andere bril. Ik dacht bij mezelf: welgesteld gezin. Dus er was genoeg geld om alles te kopen. Maar is dat wat het weggelopen kind wilde? Wij kennen het verhaal maar van één kant en dat is dat de ouders geld hadden. Wat wij mensen vergeten is dat kinderen liefde willen, géén geld. Spread the love. Goeie jaarwisseling, geef om elkaar, deel en luister naar elkaar.

Lita Gunther

Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
[wysija_form id=”1″]