Als je ergens aan begint moet je het afmaken. Mijn column ging de vorige week ook over voetbal en dat wij graag blind zijn voor wat wij bij anderen aanrichten. En nu de terugwedstrijd van Roma in Rotterdam is geweest, ben ik weer aan de beurt. Wat blijkt? Er is geen Hofpleinfontein verwoest, onze Spaanse Brug is nog heel. Zelfs de Oude Haven, toch minstens even oud als de fontein in Rome, die door onze gemeente aan de Romeinse voetballiefhebbers was aangewezen om te slopen, bleef heel. Rotterdam is verbijsterd. Wat is er gebeurd? Het is ons volledig onduidelijk. Die Romeinen zijn toch echt niet te vertrouwen. Die voeren wat in hun schild. En dan verliest Feyenoord ook nog. Wat is er gebeurd, vragen we ons af. Maar moeten we ons wel afvragen wat er is gebeurd? Of moeten we misschien gewoon aan anderen vragen wat er is gebeurd? En niet aan onszelf? Om ons heen kijken en niet alleen naar onszelf? Nu, u hebt geluk. Er is een kentering gaande en nog wel in Rotterdam, vlakbij ons, aan de Stationssingel. Want daar, dames en heren, is een geluidswal gepland. Zodat je de treinen niet kunt zien of horen. En wat blijkt? De bevolking is tegen. Die wil gewoon naar de treinen kijken en wil niet achter een soort Berlijnse Muur worden opgesloten.
Natuurlijk vinden de introverte milieuridders dit maar niets. Hoezo een wijde blik? Hoezo geluiden van om ons heen? “Het moet van de minister!” Tsjonge, woont die daar dan? Vraag ik me af. De treinen van nu geven 2 decibel teveel herrie! Onzin, zeggen de bewoners, we hebben tegenwoordig allemaal dubbel glas, dus binnen hoor je niets en de treinen worden ieder jaar stiller. We vinden treinen leuk, we willen graag deel uitmaken van de wereld om ons heen. Ga door mensen, ik vind jullie geweldige mensen. Veel succes! Ik kom graag bij jullie langs, al was het maar omdat ik de supporters van AS Roma graag had zien uitstappen en stilletjes had willen mompelen: “Maar dat zijn geen vandalen die daar lopen met hun vlaggen en hun kleuren, dat zijn ouderwetse voetballiefhebbers!
recent commentaar