Toch is het knap dat je over OV-poortjes springen in verband kunt brengen met agressie in de trein. De redenering is als volgt: Mensen die zwart willen rijden hebben geen OV-kaart, vermijden OV-poortjes of springen er overheen. In de trein hopen ze dat er niet gecontroleerd wordt en als ze gecontroleerd worden, dan slaan ze de conducteur. Een boeiende redenering, hoewel ik die wel een beetje gezocht vind. Mocht iemand deze redenering tegen mij ophangen, als ik een biertje zit te drinken op een terras, dan is het mogelijk dat ik hem vierkant uitlach. Natuurlijk zijn die mensen, zoals boven beschreven, er. Maar of er zo’n direct verband is tussen hoogspringen en geweld gebruiken, dat valt nog te bezien. Laatst zag ik iemand met volle snelheid – en vol gewicht – met een aanloop dwars door een poortje heengaan. Het gaf een klap, er was veel gerinkel of gepiep van een alarm, dat kennelijk bedoeld was om er geen acht op te slaan en daarna was het stil. Zou zo’n man tot geweld overgaan? Waarom hierover geschreven? Omdat er te veel nadruk op geweldbestrijding ligt. Natuurlijk is geweld tegen OV-personeel fout en moet er tegen worden opgetreden.

Maar wat ook belangrijk is, is dat er weer gecontroleerd wordt of we betaald hebben. Of dat nu door een conducteur gebeurt of door een paaltje. Er zijn veel minder zwartrijders dan vroeger. En dat is goed. Heel lang werd er niet gecontroleerd en controle roept vaak agressie op. Maar controle is ook aandacht en aandacht is iets wat een mens nodig heeft. Maar laten we niet doorschieten. Pak de gewelddadige passagier op en sleep hem voor de rechter. Laat die het wangedrag beoordelen. Hoogspringers hebben ook wel iets heroïsch. Ze zijn in staat om alle eet- en friettentjes die in de NS-stations zijn gekomen, te passeren, zonder zich vol te stoppen. Ze zijn gezond, slank en sportief, maar het zijn ook zwartrijders. Pak ze op aan de poort. En pak zich agressief gedragende zwartrijders eveneens op.

Eduard Schuringa