“Je moet een stoplicht eigenlijk meer zien als een soort advies. Soms geeft het niet opvolgen van dat advies gelazer, maar meestal niet,” zo werd mij onlangs door iemand verzekerd. Nu ken ik wel een paar landen, waar de mensen er net zo over denken, maar ik vind dat wat ver gaan. Zover ga ik in ieder geval niet. Natuurlijk hebben u en ik wel eens om 1 uur ‘s nachts voor rood gestaan met een gevoel van ‘waar gaat dit over’, maar daar blijft het dan ook bij.

Ook is het me een keer overkomen dat ik op een veld een bordje zag dat ik niet kon lezen omdat het helemaal scheef stond. Nieuwsgierig als ik ben liep ik ernaar toe en er stond natuurlijk ‘verboden op het gras te lopen’ op. Uiteraard heb ik het bordje direct rechtgezet om het gras voor overlopers te behoeden. In mijn jongere jaren heb ik ook wel eens bruin inpakplakband om een munt-parkeermeter- op-een-paaltje geplakt en een briefje achter mijn voorruit gedaan met de mededeling dat de meter ingepakt was en dat ik daarom niet kon betalen. En zo kan ik doorgaan. Waarom vertel ik u dit allemaal? Omdat het lente is. Het is een gevolg van zgn. lentekriebels. Mensen krijgen er weer zin in en worden frivoler. Het weer wordt mooier. Nu ja, mooier? Dit keer bleef het steenkoud.

Nu hoop ik maar dat dit eenmalig is en dat de opwarming van de aarde gewoon blijft doorgaan, anders worden er toch grote groepen mensen teleurgesteld. Nog iets. Het eitje bij de koffie. Vaak krijg je in de aanloop naar Pasen een choco-eitje in een zilverpapiertje bij de koffie. Dat ligt dan tegen het hete kopje aan. Mocht je het eitje willen eten, dan kunnen er twee dingen gebeuren. Of het eitje is al zo zacht geworden dat het als een klontje klei blijft kleven in het papiertje en dan krijg je het er niet uit. Of het is al zo sterk gesmolten dat het over je stropdas of overhemd loopt. Vandaar mijn advies aan de horeca in onze deelgemeente: leg het eitje op een apart bordje. Als u dat advies niet in de wind slaat, kan er deze lente niets gebeuren. Fijne lente gewenst!

Eduard Schuringa