Wat is het verschil tussen dominee en een trolleybus? Het antwoord staat in het Post Scriptum onderaan dit stukje. Om u op weg te helpen verklap ik dat het te maken heeft met het zogenoemde gebed zonder einde. Aan die uitdrukking moest ik denken toen ik de afgelopen weken opnieuw las over de Universiteit van Amsterdam en de daar alsmaar voortdurende rumpus.
Een lekker mooi verhaal is het wel, dat gedoe aan de universiteit van onze hoofdstad, vooral voor wie van zwarte humor houdt. Ik vat even samen uit een artikel in NRC Handelsblad van 1 mei [met tussen vierkante haken cursief commentaar van mij].
Het is nog steeds crisis op de UvA en nu moet iemand hem oplossen [tot nu toe was dat dus niet nodig, lijkt het]. Het bestuur moet zijn vrienden terugwinnen. [de plaatsing van die zin direct na de vorige roept een vreemde een suggestie op: alsof de aanleiding van de crisis het verlies van vrienden was. En het woord ‘vrienden’ in dit verband roept helemaal bizarre vragen op. ‘Vrienden’ koop je tegenwoordig toch gewoon (zie mijn stukjes in De Ster van ..)? Maar de volgende zin en wat daarna volgt, maakt meteen alles duidelijk.]. De Universiteit van Amsterdam heeft als woordvoerder een bureau aangezocht dat is gespecialiseerd in reputatiemanagement. Sinds enkele weken verzorgt dit bedrijf, Capita BV uit Amsterdam, zowel de externe communicatie als het voorlichten van medewerkers en studenten over de toekomstplannen van de universiteit. … Marjolijn van Oordt, directeur van Capita BV, (is …) interimwoordvoerder van het college van bestuur van de universiteit. De reputatie-experts van Capita staan de UvA bij met het formuleren van een nieuwe communicatiestrategie, in reactie op de maandenlange protesten van studenten en docenten tegen het beleid van de UvA. … Al met al heeft het imago van de universiteit flinke deuken opgelopen, zegt Paul Stamsnijder, oprichter van adviesbureau De Reputatiegroep. [??? Zijn er zelfs twee reputatiereparatie- organisaties aan de UvA bezig? Verderop in het artikel komt nog een derde reputatiebevorderende organisatie in het verhaal: bureau Bourne – gespecialiseerd in de ‘communicatieve en creatieve positionering van organisaties’. Waar gaat dit heen??].
… Het bestuur van de universiteit weet zich geen raad met de actievoerders, zegt Stamsnijder. “In crisiscommunicatie is één ding heel belangrijk: je moet direct aanwijzen waar het probleem zit, en wat de oplossing zal zijn.” Dat is niet gebeurd bij de UvA. “De kwestie is vertroebeld. De discussie gaat over de verdeling van macht, niet over het eigenlijke probleem.”
[Well roared, lion – goed gebruld leeuw, concludeer ik. Wat dit hele verhaal met reputatie en zo te maken heeft, ontgaat me, maar dat je, als er een probleem is, altijd moet ‘aanwijzen waar het probleem zit’ is natuurlijk gewoon een waarheid als een koe. En het probleem van de universiteit, niet alleen die van Amsterdam, is net zo simpel. De bestuurders, bijna alle werknemers en studenten weten niet meer van Plato, de filosoof van wiens werk gezegd is dat de hele rest van de filosofie alleen voetnoten daarbij zijn. Plato leerde dat een mens op aarde komt met een doel, en dat alle kennisverwerving begint met herinneren (anamnesis) van wat dat doel was. PGO: ProbleemGestuurd Onderwijs: dat is de oplossing. Onderwijs dat niet dáármee begint, is gedoemd te leiden tot situaties zoals we nu meemaken aan de universiteit, en niet alleen die van Amsterdam. Waarvan acte]
PS: Als een trolleybus de draad verliest, kan hij niet verder. Als een dominee de draad verliest, kan hij niet meer stoppen.
recent commentaar