Afgelopen zondag was weer één van de allergezelligste feesten van Rotterdam: De Dag van de Romantische Muziek. Weliswaar met één minpuntje: als je wilde picknicken met je eigen flesje wijn en meegebrachte etenswaren, mocht je niet op het festivalterrein, maar moest je op een apart stuk gras gaan zitten. U kent het liedje over die 15 miljoen mensen (Nederlanders) die zich niet de wet laten voorschrijven en die je in hun waarde moet laten.
De organisatoren hebben daar goed naar geluisterd en zich er niet mee bemoeid dat ook ik toch op het festivalterrein ging zitten met een stukje brie en een flesje wijn. (mijn vrouw had zich ook veel te mooi aangekleed om op een bijveldje plaats te nemen) Maar niemand kreeg daar gezeur over en om de organisatie tegemoet te komen heb ik op het terrein nog een tweede en een derde fles gekocht, want het was ontzettend gezellig en wij kwamen natuurlijk weer vrienden tegen, die ook wel wat lustten. Zo hoop ik dat de organisatie toch nog uit de kosten is gekomen. Bovendien ben ik natuurlijk ‘vriend’ geworden van het festival, middels een bijdrage via hun site.
Ik ben namelijk ook zo’n eigenwijze Nederlander die liever een vrijwillige bijdrage doet van 15 euro, dan verplicht entree gaat betalen van 7,50. En ik moet nog even onze getalenteerde saxofonist, klarinettist, entertainer en Kralinger Jos Valster noemen. Hij speelde op het festival, samen met zijn muzikale vrienden, de sterren van de hemel. Als zij zo ‘nonchalant en uit de losse pols’ muziek maken, word ik altijd blij van binnen. Volgend jaar zitten wij er zeker weer.
Jacques Beket
recent commentaar