Als er dit jaar iets een slechte start heeft gehad, dan is het zeker Sinterklaas. Terwijl de aandacht uit had moeten gaan naar Madrid en een aanstomende boot in Nederland werd Parijs het middelpunt van de aandacht. In ieder geval voor de ouders en kinderen hier. Maar natuurlijk vooral in Parijs, waar Disneyland sloot. Maar nu terug naar ons sinterklaasfeest. Laten we het dit jaar extra goed vieren. Het is een feest, waarvan we nooit precies weten wat voor feest het nu eigenlijk is. Hoe kan een feest dat gedomineerd wordt door een katholieke Turkse bisschop een volksfeest worden in calvinistisch Nederland? En dan de donkere Pieten? Waar komen die vandaan? Van een duister midwinterfeest, waarbij de dwergen uit de duisternis naar boven kwamen maar getemd werden door het geloof? Of kwamen ze uit Afrikaanse koloniën en werden ze juist door ons of diezelfde kerk onderdrukt? Gedwongen om zakken te dragen en ons daaruit op cadeaus te trakteren?

Geen idee, maar zeker is dat onze goedheiligman deze week is aangekomen in onze eigen stad Rotterdam. Laten we het vieren. Onze kinderen een feest bezorgen waar ze wat aan hebben. Meer nog dan alle voorgaande jaren. Parijs is in rouw door de aanslag van vorige week. Wederom blijkt dat het moeilijk is om erachter te komen wie de daders zijn. Maar van één dader weten we nu wel de achtergrond. Vader weg, moeder werkt, geen aandacht voor haar kinderen en dus een rotjeugd gehad. Niets hield hem nog hier op de been. Nooit heeft hij goede tijden gekend. ‘In slechte tijden houdt maar één ding je op de been, herinneringen aan goede tijden.’ Woorden uitgesproken door de grootste sinterklaasspecialist die Nederland heeft gekend, Godfried Bomans. Of modern gezegd, een kind dat in zijn jeugd goede tijden heeft gekend, al was het er maar één, radicaliseert niet. Laat het verzorgen van een goed sinterklaasfeest voor alle kinderen in Rotterdam zo onze steunbijdrage voor alle kinderen in Parijs zijn. Vluchten kan niet meer.

Eduard Schuringa