Dag drie van onze rondreis door Spanje. Het zit mij helemaal niet lekker dat wij getild zijn voor maar liefst 260 euro door Corendon (duurdere excursies), maar je moet ook niet teveel energie verspillen aan negativiteit. Nu is het prachtig weer met een strakblauwe hemel en een zeer aangename temperatuur. Gekleed in een T-shirt met los vakantieoverhemd, stap ook ik in de bus. Vandaag staat o.a het plaatsje Figueres op het programma, met het museum van de schilder Salvador Dali. De Spanjaarden zijn net zo trots op hun Dali als wij op onze Rembrandt. Het verschil is dat Dali ook de public relations goed in zijn vingers had: Hij had net een succesvolle ‘tournee’ door Amerika afgerond. Thuisgekomen kwam de burgemeester van Figueres bij hem langs. Onder het genot van een goed glas Spaanse wijn vroeg de burgemeester of Dali, nu hij zo bekend was geworden, een schilderij wilde maken voor het gemeentehuis. Uiteraard gratis, want zo gaat dat. Dali zweeg, dacht na. Tegen de tijd dat de burgemeester zich behoorlijk ongemakkelijk begon te voelen en bijna spijt had van de vraag, sprong Dali uit zijn fauteuil hief het glas en verklaarde: ,,Burgemeester, u krijgt niet één schilderij, maar u krijgt een heel museum”.
Uiteraard zal de gemeenschap het museum hebben betaald, maar het dorp is er zeker niet armer op geworden, want het stroomt elke dag vol met Spanjaarden en toeristen die het werk van Dali willen bewonderen. Eerlijk gezegd: Het museum viel mij een klein beetje tegen. Het beste vond ik een schilderij van Dali, waarin van alles is geschilderd, maar als je door je oogharen tuurt zie je Abraham Lincoln. Natuurlijk kon Dali uitstekend schilderen, maar dat kunnen er zo veel. Het gaat om wát hij schilderde. Zijn olifanten (met lange dunne poten) vind ik fantastisch, maar veel ideeën vind ik er zo ‘met de haren’ bijgesleept, zo commercieel. Maar zo is het met Dali: of je vindt hem een fantastische, geniale schilder, of je vindt hem een schilderende gek, die alleen maar uit is op publiciteit.
recent commentaar