In de universiteit wordt sinds ongeveer een halve eeuw aan de hand van zogenoemde ‘meerkeuzevragen’ getoetst of een student iets geleerd heeft. Ik geef een voorbeeld: ‘Wat hoort niet thuis in dit rijtje [slechts één antwoord is goed]? Ezel, Haan, Mol, Vos’. Over het juiste antwoord is discussie mogelijk, maar dat is uitdrukkelijk niet de bedoeling van meerkeuze-vragen. Het juiste antwoord is Ezel. [Voor wie toch wil weten waarom dat zo is, leg ik het even uit: de medische faculteit in Rotterdam heeft Dick de Haan, Han Moll, en Otto Vos als decaan gehad, maar nooit een ezel. Met deze uitleg zal het begrijpelijk zijn.]

Ter inleiding van het stukje van deze week bedenk ik een andere meerkeuzevraag. ‘Wat hoort niet thuis in dit rijtje [slechts één antwoord is goed]? Antroposofie, Mobieltje, Universitaire Leerstoel, Theosofie.’ Het juiste antwoord is Antroposofie. [omdat, naar ik hoop, elke lezer wil weten waarom dat zo is, leg ik ook dit even uit. ‘Mobieltje, Universitaire Leerstoel en Theosofie’ kan ik onder één noemer brengen door een associatie te construeren met het thema ‘Spookverhalen’. Met deze uitleg zal, anders dan in het eerste voorbeeld, dit juiste antwoord zeker nog steeds niet begrijpelijk zijn. De rest van dit stukje is de nadere toelichting die deze uitleg behoeft]

Die toelichting is een vervolg op mijn stukje van vorige week. Dat ging over mobiel bellen en een boek van prof. dr. ir. Michiel Haas over, onder andere, dat onderwerp. Dat onderwerp is een spookverhaal, concludeerde ik. Nu geef ik aanvullende informatie over Michiel Haas. Behalve hoogleraar in Delft en bekleder van verschillende andere wetenschappelijke functies, is hij voorzitter van Stichting Proklos. Die stichting draagt zorg voor universitair onderwijs en onderzoek via haar bijzondere leerstoel ‘Metafysica in de geest van de theosofie’ aan de Faculteit der Wijsbegeerte van de Universiteit Leiden. Zo staat dat op de site van de stichting. Voor zover ik weet, is deze informatie niet juist. Ik weet dat omdat op 4 februari van dit jaar dr. Hans Gerding, de toenmalige bekleder van die leerstoel afscheid nam, en de voorzitter van de stichting ook meteen meldde dat de leerstoel opgeheven was (of zou worden; ik was er zelf niet bij, heb het vernomen van een goede vriend die er zelf wel bij was).

Toen ik dat hoorde, verbaasde me dat sterk. Ik heb in de afgelopen jaren een paar maal uiterst vruchtbaar contact gehad met Gerding, was benieuwd ernaar hoe en met wie ik dat contact zou kunnen voortzetten, had er vanaf de herfst van 2012 uitvoerig mail-contact over gehad met prof. Haas, daarbij niets vernomen over de eventuele opheffing van de leerstoel, en met hem afgesproken dat we elkaar 4 februari in Leiden persoonlijk zouden ontmoeten. Omdat ik onverwacht verhinderd was, is dat toen niet gebeurd. Uiteraard wilde ik het contact met hem toen voortzetten. Dat lukte niet. Na een dozijn of zo mail-berichten en enkele telefoongesprekken met medewerkers van het NIBE (Nederlands Instituut voor Bouwbiologie en Ecologie) die de boodschap zouden doorgeven, heb ik het maar opgegeven. Spookverhaal!

Nog veel gekker is dat ik met de Universiteit Leiden ongeveer hetzelfde meemaakte. Ook weer vele mail-berichten en telefoongesprekken met medewerkers van afdelingen voorlichting, de ene medewerker nog correcter en behulpzamer dan de andere – resultaat nihil, niets, nada, niente. Niemand kon of wilde mij vertellen waarom de leerstoel opgeheven was. Als ik nu ‘leerstoel theosofie universiteit leiden’ intoets, krijg ik een site van Hans Gerding d.d. 31 januari 2013. Nòg een spookverhaal!

Als dit stukje gelezen wordt door iemand die hier meer van weet, houd ik me aanbevolen voor aanvullende informatie.

Hugo verbrugh