Studeren voor een ‘dikke auto’?

Michaéla Schippers: mannen hebben meer motivatie nodig

De nieuwe lichting studenten van de Erasmus Universiteit is er al en doet mee aan de Eurekaweek. Vanuit de auto zie ik de kindjes traag aan me voorbijtrekken als ze in colonnes een zebrapad aan de Oostzeedijk oversteken, mijn god, wat zijn het er veel dit jaar! En ze leiden bijna allemaal aan doelloosheid, valt op te merken aan de manier waarop ze angstvallig om hun gidsen clusteren die hen instrueren en hen wegwijs moeten maken in de grote stad: neutraal blijven kijken! Maak vooral geen oogcontact!

Hoe spijtig is het dat een aanzienlijk percentage van deze mensen in het eerste jaar zal afvallen, nadat ze de studentenfeesten van de Eurekaweek hebben doorstaan en ze op de valreep nog zijn ontgroend ergens in een hut op de hei. Dit komt door de verleidingen van het studentenleven en doordat met name jongens nog niet goed weten wat ze met hun studie willen bereiken.

Goal setting
Om een uitvalpercentage van 50% bij Bedrijfskunde in het eerste jaar tegen te gaan, heeft bijzonder hoogleraar behaviour and performance management, Michaéla Schippers, een plan ontwikkeld om studenten doelen te laten stellen. In haar inaugurele rede voor de Universiteit in 2017 legt ze uit dat studenten Ikigai nodig hebben, een Japanse term voor bestaansreden. Mensen zonder Ikigai hebben minder succes en ze leven korter. Daarom laat Schippers studenten Bedrijfskunde al vanaf het begin van hun college deelnemen aan een mandatory goal setting intervention, het online beantwoorden van vragen die betrekking hebben op het toekomstbeeld van de student en zelfregulatie.

Het programma kent drie fases. Eerst formuleert de student zes doelen en rangschikt deze naar prioriteit. Daarna maakt de student een plan om stap voor stap naar de doelen toe te werken en obstakels te doorbreken. Tenslotte wordt een foto van de student met een uiteindelijk doel op een poster in de universiteit gehangen en op Facebook geplaatst. Net als met roken, helpt het wanneer je je voornemens met anderen deelt.

Schippers geeft aan dat Ikigai het best bereikt kan worden met het stellen van altruïstische doelen. Echter, het hebben van een doel op zich leidt al tot een aanzienlijke verbetering van studieresultaten en haar goal setting programma heeft er inmiddels toe geleid dat het uitvalspercentage met 20% is afgenomen. Opmerkelijk is dat vrouwen aanvankelijk veel betere studieresultaten hadden, maar met de goal setting intervention sluiten mannelijke studenten nu de gender gap. Ook verschillen tussen allochtone en autochtone studenten zijn verkleind.

Veel van mijn studenten willen bijvoorbeeld een grote auto als ze beginnen met werken, zegt Schippers in haar rede. Die zouden ze betalen met een baan als consultant, 80 procent van de studenten geeft aan voor zo’n baan te gaan. Door middel van een beeldscherm met daarop een pul bier en daarachter een groot uitvallende Fiat, laat Schippers zien dat lange termijndoelen er voor kunnen zorgen dat studenten hun biertje (als voorbeeld voor kortetermijndenken) laten staan op de vooravond van hun tentamen.

Vancouver
Na het zien van haar rede op YouTube blijven er prangende vagen over. Het invullen van een auto als doel lijkt typisch iets waar mannen zich op richten om verder niet na te hoeven denken over wie ze werkelijk zijn en wat de reden van hun bestaan is. Hiermee krijgt de student wel status, maar hij ontwijkt de vraag: op welke manier kan ik maatschappelijke verantwoordelijkheid aangaan?

Michaéla Schippers is in Vancouver voor werkbezoek en ze doet haar best, tussen de bedrijven door per email, de vragen die ik stel voor De Ster, te beantwoorden.

Bij het maken van een opdracht zullen mannen iets meer motivatie nodig hebben “ik doe dit omdat ik graag mijn bachelor en master wil halen, omdat ik dan een grote auto kan kopen met een goede baan, de baan kan krijgen die ik wil, etc.”     

In mijn colleges ga ik ook vaak in op de vraag welke doelen het meest bevredigend zijn. Dat zijn vaak doelen die bijdragen aan de maatschappij of aan het helpen van anderen. Echter, soms zeggen mijn studenten dat ze rijk willen worden zodat ze maatschappelijke veranderingen aan kunnen brengen (bijv. een MBA student die zei dat hij eerste rijk wilde worden zodat hij het onderwijssysteem in Brazilië kon veranderen). Kortom, er zitten heel veel aspecten aan goalsetting en heel veel theorieën achter, dus je kunt hier heel veel mee.

Professor Michaela Schippers RSM. Foto: Chris Gorzeman

Het reservaat
Ik ben niet geheel overtuigd. Eerst zijn die jongens doelloos en dan gaan ze planmatig toewerken naar een auto, dan naar geld, om dan nog iets in het onderwijs te kunnen betekenen? Ik moet denken aan onderzoek dat ik zelf ooit deed, voor een master Culturele Antropologie, bij de Oglala Indianen in de Verenigde Staten. Bij de Oglala stam was het planmatig, economisch nadenken voorbehouden aan vrouwen en grootouders. Mannen hoorden krijgers te worden, het Ikigai van Indianen. Een man hoort in staat te zijn om, wanneer alle plannen mislukken en succes verandert in catastrofe, te proberen het tij te doen keren ten behoeve van de stam als geheel. Om hiervoor te oefenen traden ze toe tot het Amerikaanse leger. Dit was in 2001 en 2002 toen jonge mannen en vrouwen van het reservaat in South Dakota vertrokken naar Afghanistan. Ze hoopten daar te kunnen vechten tegen Osama Bin Laden, van wie gezegd werd dat hij het hart van een leeuw had. Osama was voor de rekruten zoiets als wat een bijzonder hoogleraar is voor studenten aan de Universiteit. Hij leerde een aantal jongens wat het is om man te worden.

Ook bij de Oglala was de neiging groot om te gaan drinken in plaats van een krijger te zijn, maar het ultieme ideaal was altruïstisch. Het doel kan niet worden gehaald als je afgaat op eigen gewin of lijfsbehoud alleen.

Woodrow Respects Nothing, een man die meevocht op D-Day en de slag om de Ardennen in W.O. 2, vertelde me, it’s of course about the battle in your mind. Hij zei dat het allereerst gaat om je doodsangst te trotseren. Als je toegeeft aan je angst dan word je onzeker en loop je de meeste kans om te sneuvelen in het gevecht.

Cartoon: joris Zee.

Ook crimineel gedrag en stelen hoorde bij krijger zijn. De Oglala jongens hadden een voorliefde voor mooie auto’s die ze van blanke mensen stalen en meenamen naar het reservaat waar ze veilig waren voor de federale politie. Dit deden ze op geheel altruïstische basis. Op weg naar de voedselbank rolden oude omaatjes tergend langzaam heuvels af, in peperdure terreinwagens die hun kleinkinderen voor hen hadden gestolen, met de motor uit, om benzine te kunnen sparen.

Waren wij ooit niet zelf ook krijgers en mag je niet hopen dat er iets van opofferingsgezindheid terug te vinden is in de Bedrijfskunde student in Rotterdam? Ik heb liever dat de gender gap niet wordt gedicht en dat doelloze jongens zich ophouden in de kroeg, dan dat ze leidinggevende functies krijgen vanwege een auto alleen. Ze kunnen wel zeggen dat ze eerst rijk willen worden om daarna anderen te helpen, maar kun je als samenleving daarop vertrouwen? Kan professor Schippers iets inbouwen in haar online goal setting test zodat studenten eerst een confrontatie met zich zelf aangaan, over hun angst heen stappen, en dan pas hun doelen formuleren? Zo’n test zou ik zelf ook nog wel eens goed kunnen gebruiken. Misschien heeft ze dit allang gedaan of misschien kan ze iets eerder terugkomen uit Vancouver.

Joris Zee

Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)