- Ilse Hogeweg: “iIk had helemaal niet de ambitie om predikant te worden”
Vrouwelijke predikanten zijn stoffig en ouderwets. Dat is althans een veel gehoorde opvatting in de Nederlandse samenleving. Ilse Hogeweg (48), de nieuwe predikant van Protestants- Kralingen, bewijst het tegendeel.
door Joëlle Stapelkamp
Gekleed in een strakke, paarse broek met een hip jasje erboven, lage stoere enkellaarsjes eronder en knalpaarse nagellak op doet de net benoemde predikant de deur open. Hier en daar staan nog volle verhuisdozen en bij binnenkomst in de woonkamer doemt een grote stapel lege kratten op. Even later wordt er aangebeld en lopen er twee meubelmakers de kamer in. “Excuses, ik moet ze even wegwijs maken hoor. Ze gaan een kledingkast in elkaar zetten”, zegt ze. De uit Zeeland afkomstige Ilse heeft nog maar net haar intrek genomen in de tweeonder- een-kapwoning aan de Kralingseweg, waar ze samen met haar kinderen Jochem (13) en Rinke (9) en haar partner Jan en zijn kinderen Aaron (12) en Nathan (11) woont.
Studie
Ilse studeerde Theologie in Utrecht en ging vervolgens naar Leiden om daar de kerkelijke opleiding te volgen. Ze wilde van jongs af aan al theologie studeren. Ze vond het iets geheimzinnigs hebben, dat mensen kracht vonden in God, in het geloof. Dat enthousiasme werd aangewakkerd door het enthousiasme van de predikanten in de kerk waar ze met haar ouders heen ging. “Ik had helemaal niet de ambitie om predikant te worden. Dat was voor een vrouw destijds ook helemaal niet gebruikelijk om dat te ambiëren. Als je mij destijds had verteld dat ik nu alweer achttien jaar predikant zou zijn, was ik waarschijnlijk in lachen uitgebarsten”, vertelt Ilse.
Ilse Hogeweg tijdens de intrededienst in de Hoflaankerk in Kralingen
Predikantschap
Maar aan het eind van haar studie besloot Ilse dan toch de stap naar het predikantschap te maken. In 1995 werd ze beroepen en bevestigd in Biezelin – ge/Eversdijk en nu, bijna achttien jaar later, maakt ze de overstap naar de gemeente Protestants-Kralingen. Er breekt een nieuwe tijd aan. Een tijd van rust. Rust, iets wat Ilse vanaf de geboorte van haar oudste zoon Jochem niet echt heeft gekend. Hij heeft epilepsie en is altijd een zorgenkindje geweest. Dat is ook de reden geweest dat Ilse zo lang in haar eerste gemeente is blijven hangen. “Hij is twee keer negen maanden opgenomen geweest. Stabiliteit is dan belangrijk en dus ben ik pas naar iets anders gaan zoeken, toen het beter ging met hem. Nu ga ik samenwonen met mijn partner, ben ik flexibeler en vind ik mijn rust.”
Kralingen
Hoe Ilse in Kralingen terecht is gekomen? “Mijn partner komt uit Vlaardingen en vanwege zijn kinderen was het belangrijk dat mijn werkplaats op redelijke afstand van Vlaardingen is. Dus ben ik binnen een bepaalde straal gaan zoeken en werd het uiteindelijk Kralingen.” Haar eerste vuurdoop heeft ze al gehad, want haar intrededienst is inmiddels achter de rug. Nu is het een kwestie van de vele taken van het predikantschap zo goed mogelijk oppakken en samen met de andere predikant, Rian Veldman, aan de slag te gaan. “Ik weet zeker dat mensen van een doorleefd volwassen geloof gelukkiger kunnen worden en ik draag daar graag mijn steentje aan bij.”
recent commentaar