De titel van mijn stukje van deze week is dezelfde als die boven een artikel in de NRC van 2 oktober. Dat artikel ging over films voor kinderen; mijn stukje gaat over taboe en nog iets heel anders.
Eigenlijk gaat het letterlijk nergens over – of beter gezegd: gaat het over ‘niets’ in de meest letterlijke definitie die men van dit begrip kan geven.
Dàt moest even gespecificeerd worden, want het onvolprezen 13-delige Historisch-Filosofische Woordenboek van Ritter e.a. heeft een lemma van bijna 100 dichtbedrukte bladzijden over dit, dus kennelijk niet, nietszeggende (integendeel!) woord.
Ter zake! Bijna op de minuut waarop in dat intussen wereldberoemde golfstaatje met ruim 2 miljoen inwoners, ongeveer een kwart zo groot als Nederland … ; nou ja, u weet wat ik bedoel; op bijna precies dàt verdoemde (pardon) moment waarop Het Voetbal wereldgeschiedenis werd, en waarop de intussen door Youp in de NRC heilig verklaarde Aloysius Paulus Maria (Louis) van Gaal (* 1951, Amsterdam, Saint Louis) de legitimiteit van zijn status empirisch moet gaan bewijzen door te bewerkstelligen dat de hele Koninklijke Familie en alle ministers etc. op Het Hoogtepunt van 18 december het Wilhelmus zullen staan meezingen enzovoort; …
… ik stop ermee. Die hele voetballerige klerezooi is één mega-taboe.
Maar wat is een ’taboe’ eigenlijk precies?
Dat leert de parabel van de apentuin met nep-tak-fontein. Er was eens een etholoog (= een onderzoeker naar gedag van dieren) die een mooie ‘apentuin’ inrichtte. Hij bracht er tien op intelligentie geselecteerde super-apen in, en die amuseerden zich daar prima. Met name hadden ze veel plezier in een heel bijzondere klimboom die onze etholoog speciaal geconstrueerd had.
Toen zette die etholoog een experiment op. Hij zaagde de meest prominente tak van die klimboom af, en verving hem door een nagemaakte tak die naar vorm en kleur niet te onderscheiden was van de oorspronkelijke echte tak, maar waarin een bijzonder geheim verborgen was. Wanneer een aap die tak greep, zette hij een fontein in werking die meteen even, heel kort een felle straal koud water spoot. De aap schrok zich dan natuurlijk een hoedje, de negen ander apen merkten direct dat daar iets akeligs aan de gang was, de tiende aap gebaarde naar de andere apen wat er gebeurd was, en binnen de kortste keren was die hele boom taboe.
Toen haalde de etholoog op een nacht, toen alle apen sliepen, één aap uit de tuin en verving hem door een andere. De volgende ochtend wezen de negen ‘oude’ apen de nieuweling meteen op die enge boom, en ook die nieuwe aap begreep de boodschap onmiddellijk. In negen volgende dagen herhaalde de etholoog dit truukje, en toen hij daarmee klaar was, wisten alle apen dus ‘alleen van horen zeggen’ (= alleen door wat ze van ‘oudere’ apen ‘dóórgekregen, geleerd’ hadden) dat die boom gevaarlijk, verboden, zondig … – vul maar in, was.
De moraal-in-eerste-instantie moge meteen duidelijk zijn. In alle menselijke communicatie, met name in godsdienst en wetenschap, werkt soms nep-informatie. Over de moraal-in-tweede (en eventuele volgende)-instantie schrijf ik misschien een volgende keer.
Tekst loopt door onder de afbeelding
Foto: Pixabay – Penny Edmonds
Voor nu nog even twee postscriptumpjes: (1) Rudolf Steiner heeft met uitzonderlijk grote nadruk voetbal als anti-menselijk fenomeen gekarakteriseerd. Schoppen is de grofste botste, kwaadwilligste beweging die een mens kan maken (een dag of wat geleden nog besproken in het Mallorca-proces). Omgekeerd is de ronde bol een subliem beeld voor hogere geestelijke toestanden. (2) De keus voor Qatar in 2010 is zo opzichtig corrupt geweest, zo aantoonbaar fout in alle opzichten, dat zelfs toenmalig baas van wereldvoetbalbond FIFA Sepp Blatter heeft moeten toegeven dat het een grove misser is. In een interview vorige week aan een Zwitserse krant vertelde Blatter dat het de toenmalige Franse president Nicoas Sarkozy is geweest die via Michel Platini (toen baas van Europese voetbalbond UEFA) het WK aan Qatar heeft verkocht in ruil voor een royale aankoop van Franse gevechtsvliegtuigen. Zo cynisch tref je het zelden. Van de toenmalige FIFA-bestuurders is het merendeel daarna in opspraak geraakt, aangeklaagd en veroordeeld wegens omkoping en corruptie. En Sarkozy: de eerste Franse ex-president met een enkelband.
Qatar was de keuze van een corrupte bende.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar