Het idee om nu over Kralingse en andere lokale situaties te schrijven nu we geconfronteerd worden met twee bloedige oorlogen, is ongerijmd. Dat gaan we dus niet doen. Over de oorlogen schrijven ook niet. Of misschien toch. Over de oorlogen op zich niet, daar kun je weinig van zeggen. Wie er wint, hoeveel slachtoffers er zijn en hoe de wereldorde daarna is geworden. Raden en vooral hopen.
Maar een ding is zeker. Na de oorlog moet er weer opgebouwd worden. Aan beide kanten. Dan is er geen vriend of vijand meer, dan moeten mensen gehuisvest worden, werk gecreëerd, kinderen een toekomst geboden. Wederopbouw noemen we dat hier. Ook in Kralingen, nee, juist in Kralingen, want we mogen niet vergeten dat een van de eerste bommen in 1940 vlakbij de Lusthofstraat neerkwam.
Nu kun je met wederopbouw natuurlijk wel alle kanten uit. Je kunt de stad (of je dorp) veranderen door betere en modernere huizen te bouwen. Meer plaats te geven aan groen en aan de toekomstige generatie, de kinderen. Duurzaam en sfeervol. Wel ruimte voor windmolens en zonnepanelen, maar aangepast aan onze leefomgeving. Je kunt nieuwe kanalen aanleggen of oude weer in ere herstellen. Bomen planten, parkeergarages maken waar je wel met je elektrische auto in mag parkeren.
En dat wederopbouwen blijken wij in Kralingen goed te kunnen. Enkele jaren geleden was er een tentoonstelling van Platform Wederopbouw en daar werd de loftrompet gestoken over de wederopbouw in Kralingen. Dus, als we dat in gedachten houden en ervanuit gaan dat beide kanten onze inzet nodig zullen hebben, dan kunnen ze ons daar gebruiken. Nu nog niet. Nu kunnen we weinig meer doen dan afwachten en hopen dat het snel afgelopen is allemaal. Laten we daarna helpen om hun wereld weer op te bouwen, zodat dat weer een samenleving wordt, met huizen om in te wonen en scholen om in te leren. Dat is de echte overwinning. Voor alle partijen.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar