In de NRC van 28 november stond de meeste geniale spotprent die ik ooit gezien heb.

Hij komt van cartoonist Ruben L. Oppenheimer (* 1975). Hij verbeeldt de verdrijving uit het paradijs van Adam en Eva. Links op het beeld staat De Boom der Kennis. Om de stam kronkelt in 4 à 5 krullen een slang. Uit zijn bek steekt een nadrukkelijk gespleten tong. Met een gemene blik in zijn ogen en een onmiskenbare kopie van het kapsel van Wilders, kijkt die slang triomfantelijk de beide betrapte zondig geworden mensen na.

Rechts, voorop, loopt Frans Timmermans, uiteraard gans naakt en qua omvang een beetje aangezet, met duidelijk herkenbaar een toefje wit haar op zijn overigens kale achterhoofd en een relatief weelderige witte baard.

Achter hem loopt Eva, uiteraard ook in haar nakie met alleen wel een paar schoenen met hoge hakken aan haar voeten, evident bedoeld als beeld voor mw. Yesilgöz die ‘als een diva op het bal danspartners uitkoos’,  zoals ik vorige week in mijn stukje specificeerde. Helemaal links onder zit een miniem muisje met een nadrukkelijk lang staartje (gedenk de beeldspraak!) en supergrote oren; wij herkennen Pieter Omtzigt die zich opmaakt om aan een de wortels van de Boom te gaan knabbelen. Naast hem, vlak naast de boom, ligt de appel waaruit nadrukkelijk één grote hap genomen is.


Helemaal boven, over bijna de hele breedte, is het loof van de Boom getekend. Er hangen ruim vijf appels aan, allemaal al min of meer bedorven (mogen wij hier een verzinnebeelding zien van Lientje van de Beweging van Boze Boeren, Burgers en Buitenlui, die als persoon niet in de tekening voorkomt?). Helemaal rechts bovenin de hoek is, heel klein, Mark Rutte te herkennen: als gevallen engel of als Icarus.

(Icarus is een figuur uit de Griekse mythologie, bekend van de vliegtocht samen met zijn vader Daedalus. Omdat Icarus en Daedalus door koning Minos gevangen worden gehouden op Kreta, bedenkt Daedalus een manier om te ontsnappen: hij bouwt vleugels van een houten raamwerk, bezet met veren in een boog vastgezet met was. Omdat de was kan smelten, waarschuwt Daedalus Icarus om niet te hoog en dicht bij de zon te vliegen, maar ook niet te laag, omdat de vleugels te zwaar zouden worden van het zeewater. In zijn enthousiasme wordt Icarus echter roekeloos; hij vliegt te hoog zodat de was toch smelt en hij stort neer in de Egeïsche Zee. Het verhaal van Icarus is typerend voor het thema van hybris, dat algemeen voorkomt in de Griekse mythologie; hierin wordt een persoon afgestraft voor zijn hoogmoed of overdreven zelfvertrouwen. Van Wikipedia)

Hugo Verbrugh

Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)

Dit veld is vereist.
Lees hier de privacyverklaring Hiermee geeft u toestemming om wekelijks een nieuwsbrief te ontvangen.