Binnenkort wordt, zoals u weet, onze deelgemeente opgeheven en worden we verdeeld over ‘gebieden’ en komen er ‘gebiedscommissies’. Het deelgemeentekantoor blijft wel nog bestaan, maar de functie verandert. De gebiedscommissies krijgen ook een andere functie dan de deelgemeenten nu hebben. Ze zijn er vooral om de wensen van het gebied kenbaar te maken aan de gemeenteraadsleden van onze stad. Het is maar dat u het weet. Zoals u weet ben ik een beroepsoptimist, die hoewel steeds naarstig op zoek naar zaken die mijn optimisme zullen temperen, toch makkelijker de kansen van veranderingen zie dan de bedreigingen. Ik zie dat opdelen in gebieden wel zitten.

Maar we moeten de gebiedsindeling niet doen op ligging, zoals Kralingen-Crooswijk, maar op functie. Woonwijken waar gewoond wordt, winkelwijken waar gewinkeld wordt en kantoorwijken waar gewerkt wordt. Ook krijgen we begraafplaatswijken en natuurlijk landschapswijken voor ons Bos, onze Plas en ander groen. Volgens mij kan dat. Het leuke is dat er dan meer gelijkwaardigheid komt en we elkaar meer kunnen helpen. Ik zal uitleggen wat ik bedoel. Bedrijven in woonwijken leveren vaak problemen op. Maar zonder werk is er armoe. Stel, dat er een winkel middenin een wijk waar veel mensen wonen, wil komen. Maar die mensen zien dat niet zitten. Wat gebeurt er dan? Dan protesteren ze, meestal netjes, tegen de komst van die winkel. En hoe gaat dat in de praktijk? Eén winkelier moet zich dan verdedigen tegen pakweg 50 inwoners tegelijk. Da’s nie eerlijk. Wat ik voorstel is dat er naast woonwijken waar de bewoners het voor het zeggen hebben, echte winkelwijken komen waar de winkeliers de baas zijn en ook restaurantwijken waar restaurants het beleid bepalen, zo ook in landschapswijken de natuur en in begraafplaatswijken de doden. Een prettige gedachte. Dan tel ik zelfs als ik dood ben nog mee. Ik kan niet wachten.

Eduard Schuringa